Satyry. Epistoły. Sztuka poetycka

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają mieszankę uznania i krytyki dla tłumaczenia dzieł Horacego z 1926 roku. Podczas gdy niektórzy czytelnicy cenią sobie dwujęzyczny format i możliwość poznania poezji Horacego, inni uważają tłumaczenie za przestarzałe w porównaniu z bardziej nowoczesnymi wersjami. Kontekst historyczny tekstu i jego niewielki, przenośny rozmiar są również pozytywnie odnotowywane, chociaż pojawiają się wezwania do bardziej dosłownego i współczesnego tłumaczenia.

⬤ Dwujęzyczny format
⬤ kompaktowy i przenośny rozmiar
⬤ oferuje kontekst historyczny
⬤ przemawia do czytelników ceniących literaturę klasyczną.

⬤ Przestarzałe tłumaczenie z 1926 r.
⬤ brak precyzji i jasności bardziej nowoczesnych tłumaczeń
⬤ niektórzy czytelnicy wolą bardziej dosłowne podejście.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Satires. Epistles. the Art of Poetry

Zawartość książki:

Horacy (Quintus Horatius Flaccus, 65-8 p.n.e.) urodził się w Wenuzji, jako syn wolnego urzędnika, który zapewnił mu dobre wykształcenie w Rzymie i Atenach. Horacy poparł niefortunnych zabójców Cezara, stracił majątek, został sekretarzem w Skarbcu i zaczął pisać wiersze.

Maecenas, miłośnik literatury, któremu Wergiliusz i Wariusz przedstawili Horacego w 39 roku, został jego przyjacielem i uczynił go w dużej mierze niezależnym, dając mu farmę. Po 30 roku Horacy znał i pomagał swoim piórem cesarzowi Augustowi, który po śmierci Wergiliusza w 19 roku zaangażował go do świętowania cesarskich spraw w poezji. Horacy odmówił zostania prywatnym sekretarzem Augusta i zmarł kilka miesięcy po Maecenasie.

Zarówno liryka (w różnych metrach), jak i inne prace (w heksametrach) zostały rozłożone na okres 40-10 lub 9 pne. Jest rzymski w duchu, grecki w technice.

W dwóch księgach Satyr Horacy jest umiarkowanym krytykiem społecznym i komentatorem; dwie księgi Listów są bardziej intymne i dopracowane, druga księga jest krytyką literacką, podobnie jak Ars Poetica. Epody w różnych (głównie jambicznych) metrach są podobne do "dyskursów" (jak Horacy nazywał swoje satyry i listy), ale także spoglądają w stronę słynnych odów, w czterech księgach, w starogreckich metrach lirycznych używanych z dużą wprawą.

Niektóre z nich są narodowymi odami o sprawach publicznych; niektóre są przyjemnymi wierszami o miłości i winie; niektóre są listami moralnymi; wszystkie mają rzadką doskonałość. Wydanie Odes and Epodes w Loeb Classical Library znajduje się w tomie numer 33.