Przepaść Iwana Gonczarowa, beletrystyka, klasyka

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają, że „The Precipice” to wciągająca i dobrze napisana powieść, która łączy w sobie elementy tajemnicy, romansu i wnikliwej eksploracji postaci. Choć nie osiągnęła ona może statusu ikony na miarę „Obłomowa” Gonczarowa, to doceniono ją za emocjonalną głębię i humor, a także bohaterów, którzy rezonują z czytelnikami. Jednakże, znajomość rosyjskiej kultury XIX wieku jest uważana za niezbędną do pełnego docenienia, a niektórzy czytelnicy uważają ją za mniej znaczącą w porównaniu z innymi dziełami Goncharova.

Wciągająca narracja, dobrze napisana, humorystyczna, intrygujące portrety postaci, połączenie tajemnicy i romansu, głębia emocjonalna, lżejsza i łatwiejsza do czytania niż niektóre klasyczne dzieła literatury rosyjskiej.

Wymaga pewnego zrozumienia historii i kultury rosyjskiej XIX wieku, może być uważana za mniej znaczącą niż „Obłomow”, niektórzy czytelnicy uważali, że narracja może sprawić, że będą się zastanawiać, czy nie pominęli istotnych treści.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Precipice by Ivan Goncharov, Fiction, Classics

Zawartość książki:

Iwan Aleksandrowicz Gonczarow był jednym z czołowych członków wielkiego kręgu rosyjskich pisarzy, którzy w połowie XIX wieku zebrali się wokół SOVREMMENIKA (Współczesności) pod redakcją Niekrasowa - kręgu obejmującego Turgieniewa, Dostojewskiego, Tołstoja, Bylińskiego i Hercena. Nie odznaczał się geniuszem pierwszych trzech z wymienionych; ale to, że jest o wiele mniej znany zachodniemu czytelnikowi, być może wynika również z faktu, że w jego życiu i metodzie literackiej nie było nic sensacyjnego.

Jego siłą było stabilne nakreślenie charakteru, świadome, ale nie głęboko zaniepokojone problemami, które obsesyjnie rozpraszały mniejsze i większe umysły. Gonczarow spędził wiele lat w służbie rządowej i w rzeczywistości osiągnął wiek trzydziestu pięciu lat, kiedy opublikowano jego pierwsze dzieło, "A Common Story". "Fregata Pallada", która ukazała się później, jest długim opisem oficjalnej wyprawy do Japonii i na Syberię, w której Gonczarow wziął udział.

Po opublikowaniu "Przepaści" jej autor został zmuszony do napisania eseju "Lepiej późno niż wcale", w którym próbował wyjaśnić, że celem jego trzech powieści było przedstawienie odwiecznej walki między Wschodem a Zachodem - letargu Rosjan i fermentu obcych wpływów. W ten sposób zbliżył się do wielkich postaci wśród swoich współczesnych.

Dwa pozostałe tomy składają się z opracowań krytycznych i wspomnień. Przepaść to trzecia powieść Gonczarowa.

Mniej udana niż jej poprzedniczka Obłomow (1859), Przepaść jest nadal uważana za jeden z klasyków literatury rosyjskiej.