Obłomow autorstwa Iwana Gonczarowa, Fikcja

Opinie czytelników

Opinie użytkowników na temat książki „Oblomov” podkreślają jej eksplorację lenistwa, rozkładu społecznego i złożoności ludzkiej natury poprzez postać Oblomova. Książka jest zarówno humorystyczna, jak i tragiczna, oferując wgląd w ludzką kondycję. Niektórzy czytelnicy uważają ją za wciągającą, podczas gdy inni wyrażają rozczarowanie powolnym tempem i złożonością narracji.

** Bogata charakterystyka, zwłaszcza Oblomova i jego służącego, Zahara. ** Humor przeplata się z tragedią, zapewniając wyjątkowe doświadczenie narracyjne. ** Wysokiej jakości tłumaczenie, które zwiększa czytelność. ** Tematy istotne dla współczesnych czytelników, omawiające apatię i struktury społeczne. ** Opisywana jako klasyka z głębokim wglądem w rosyjskie społeczeństwo i psychologię.

** Wolne tempo i momentami meandrująca narracja. ** Niektórzy czytelnicy uznali postać Obłomowa za frustrującą i trudną do zrozumienia. ** Krytyka podziału powieści na dwie nierówne części, jedną humorystyczną, a drugą sentymentalną. ** Postrzegana jako mniej wpływowa w porównaniu do innych rosyjskich klasyków, takich jak Dostojewski i Tołstoj.

(na podstawie 110 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Oblomov by Ivan Goncharov, Fiction

Zawartość książki:

SEN OBŁOMOWA: W jadalni - pomieszczeniu jednocześnie eleganckim i prosto urządzonym - płonął wesoły ogień, a Zakhar, teraz awansowany do godności majora-domo i ozdobiony wąsami całkowicie siwymi, nakrywał duży, okrągły stół przy przyjemnym akompaniamencie brzęku kryształu i srebra, układając tu karafkę, a tam widelec. Wkrótce śniący ujrzał swoją żonę i siebie zasiadających do obfitej kolacji.

Tak, a wraz z nimi był Schtoltz, towarzysz jego młodości, jego niezmienny przyjaciel, z innymi dobrze znanymi twarzami. Wreszcie zobaczył mieszkańców domu udających się na spoczynek.... Rysy Obłomowa zarumieniły się z zachwytu na tę wizję.

Wszystko to było tak wyraźne, tak żywe, tak poetyckie, że przez chwilę leżał z twarzą wtuloną w poduszki sofy. Nagle pojawiła się w nim niewyraźna tęsknota za miłością i spokojnym szczęściem; nagle zapragnął pól i wzgórz swojego rodzinnego miejsca, domu, żony, dzieci....