Madame Bovary

Zawartość książki:

Madame Bovary, pierwotnie opublikowana jako Madame Bovary: Prowincjonalne maniery (franc. Madame Bovary), to debiutancka powieść francuskiego pisarza Gustave'a Flauberta, opublikowana w 1856 roku. Tytułowa bohaterka żyje ponad stan, aby uciec od banalności i pustki prowincjonalnego życia.

Kiedy powieść została po raz pierwszy zserializowana w Revue de Paris między 1 października 1856 r. a 15 grudnia 1856 r., prokuratorzy zaatakowali ją za obsceniczność. Proces, który odbył się w styczniu 1857 roku, sprawił, że historia stała się sławna. Po uniewinnieniu Flauberta 7 lutego 1857 r., Madame Bovary stała się bestsellerem w kwietniu 1857 r., kiedy to została opublikowana w dwóch tomach. Powieść, będąca przełomowym dziełem literackiego realizmu, jest obecnie uważana za arcydzieło Flauberta i jedno z najbardziej wpływowych dzieł literackich w historii. Brytyjski krytyk James Wood pisze: "Flaubert ustanowił, na dobre lub na złe, to, co większość czytelników uważa za nowoczesną realistyczną narrację, a jego wpływ jest prawie zbyt znany, aby go dostrzec".

Od dawna uznawana za jedną z największych powieści, książka została opisana jako "doskonałe" dzieło fikcji. Henry James napisał: "Madame Bovary ma w sobie doskonałość, która nie tylko ją naznacza, ale sprawia, że stoi prawie sama: utrzymuje się z taką najwyższą, niedostępną pewnością, która zarówno podnieca, jak i przeciwstawia się osądowi". Marcel Proust chwalił "gramatyczną czystość" stylu Flauberta, podczas gdy Vladimir Nabokov powiedział, że "stylistycznie jest to proza robiąca to, co powinna robić poezja". Podobnie Milan Kundera w przedmowie do swojej powieści Żart napisał, że "dopiero dzieło Flauberta sprawiło, że proza straciła piętno estetycznej niższości. Od czasu Madame Bovary sztuka powieści jest uważana za równą sztuce poezji". Giorgio de Chirico powiedział, że jego zdaniem "z narracyjnego punktu widzenia najdoskonalszą książką jest Madame Bovary Flauberta". Julian Barnes nazwał ją najlepszą powieścią, jaką kiedykolwiek napisano.

Powieść jest przykładem tendencji realizmu, który na przestrzeni XIX wieku stawał się coraz bardziej psychologiczny, zainteresowany dokładnym przedstawieniem myśli i emocji, a nie rzeczy zewnętrznych. W ten sposób poprzedza francuskiego powieściopisarza Marcela Prousta i dwudziestowieczną apoteozę Jamesa Joyce'a. (wikipedia.org)