Genealogia moralności

Opinie czytelników

Recenzje „Genealogii moralności” Nietzschego prezentują mieszaną perspektywę. Wielu czytelników uważa, że jest to dzieło prowokujące do myślenia, które rzuca wyzwanie ich myśleniu i zapewnia historyczny wgląd w moralność i sumienie. Zauważają jednak również, że książka może być gęsta, trudna do odczytania i czasami brakuje jej współczesnego znaczenia lub jasności w argumentach.

⬤ Prowokujące do myślenia i wymagające treści filozoficzne, które zmieniają sposób myślenia czytelników.
⬤ Przystępna cena i łatwe do przenoszenia wydanie.
⬤ Fascynująca historycznie, zapewniająca wgląd w koncepcje moralne.
⬤ Polecana dla tych, którzy chcą zrozumieć filozofię Nietzschego.
⬤ Świetna wartość dla fanów Nietzschego.

⬤ Złożony i gęsty styl pisania, utrudniający czytanie.
⬤ Brak przypisów i odniesień kontekstowych, co może dezorientować przypadkowych czytelników.
⬤ Niektóre tematy, szczególnie dotyczące rasy i moralności, są krytykowane jako przestarzałe lub obraźliwe.
⬤ Osobista wendeta obecna w tekście, odwracająca uwagę od filozoficznych treści.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali, że praca nie jest satysfakcjonująca i warta poświęconego jej czasu.

(na podstawie 98 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Genealogy of Morals

Zawartość książki:

Friedrich Wilhelm Nietzsche (15 października 1844 - 25 sierpnia 1900) był niemieckim filozofem, krytykiem kultury, kompozytorem, poetą, filologiem oraz badaczem łaciny i greki, którego twórczość wywarła ogromny wpływ na współczesną historię intelektualną. Swoją karierę rozpoczął jako filolog klasyczny, zanim zajął się filozofią. W 1869 roku, w wieku 24 lat, jako najmłodszy w historii objął katedrę filologii klasycznej na Uniwersytecie w Bazylei. Nietzsche zrezygnował w 1879 r. z powodu problemów zdrowotnych, które nękały go przez większość życia.

W następnej dekadzie ukończył większość swoich najważniejszych dzieł. W 1889 roku, w wieku 44 lat, doznał zapaści, a następnie całkowitej utraty zdolności umysłowych. Pozostałe lata życia spędził pod opieką matki aż do jej śmierci w 1897 roku, a następnie ze swoją siostrą Elisabeth F rster-Nietzsche. Nietzsche zmarł w 1900 roku.

Pisarstwo Nietzschego obejmuje polemiki filozoficzne, poezję, krytykę kulturową i beletrystykę, wykazując jednocześnie zamiłowanie do aforyzmów i ironii. Wybitne elementy jego filozofii obejmują radykalną krytykę prawdy na rzecz perspektywizmu.

Jego genealogiczna krytyka religii i moralności chrześcijańskiej oraz powiązana z nią teoria moralności pan-niewolnik.

Jego estetyczna afirmacja istnienia w odpowiedzi na "śmierć Boga" i głęboki kryzys nihilizmu.

Jego pojęcie apollińskiego i dionizyjskiego.

A także jego charakterystykę ludzkiego podmiotu jako wyrazu konkurujących ze sobą woli, wspólnie rozumianych jako wola mocy. Rozwinął także wpływowe koncepcje, takie jak bermensch i doktryna wiecznego powrotu. W swoich późniejszych pracach coraz bardziej zajmował się twórczą mocą jednostki do przezwyciężania kontekstów społecznych, kulturowych i moralnych w dążeniu do nowych wartości i zdrowia estetycznego. Jego twórczość obejmowała szeroki zakres tematów, w tym sztukę, filologię, historię, religię, tragedię, kulturę i naukę, i czerpała inspirację z takich postaci jak filozof Arthur Schopenhauer, kompozytor Richard Wagner i pisarz Johann Wolfgang von Goethe.

Po jego śmierci jego siostra Elisabeth została kuratorem i redaktorem rękopisów Nietzschego, przerabiając jego niepublikowane pisma tak, aby pasowały do jej własnej niemieckiej ideologii nacjonalistycznej, często zaprzeczając lub zaciemniając opinie Nietzschego, które wyraźnie sprzeciwiały się antysemityzmowi i nacjonalizmowi. Dzięki opublikowanym przez nią wydaniom dzieła Nietzschego zaczęły być kojarzone z faszyzmem i nazizmem.

XX-wieczni uczeni zakwestionowali tę interpretację jego twórczości i wkrótce udostępniono poprawione wydania jego pism. Myśl Nietzschego cieszyła się ponowną popularnością w latach sześćdziesiątych XX wieku, a jego idee wywarły od tego czasu ogromny wpływ na myślicieli XX i początku XXI wieku w całej filozofii - zwłaszcza w szkołach filozofii kontynentalnej, takich jak egzystencjalizm, postmodernizm i poststrukturalizm - a także w sztuce, literaturze, psychologii, polityce i kulturze popularnej. (wikipedia.org)