Szczęście rodzinne

Opinie czytelników

Książka „Szczęście rodzinne” Lwa Tołstoja jest znana ze swojej eksploracji złożonych tematów związanych z miłością, małżeństwem i oczekiwaniami społecznymi. Zawiera głęboką narrację z naciskiem na kobiece doświadczenia, stając się godnym uwagi dziełem literatury rosyjskiej, pomimo pewnej krytyki dotyczącej jej zakończenia i jakości niektórych wydań.

Tołstoj został okrzyknięty geniuszem z mistrzowską narracją i pięknym, zniuansowanym pisarstwem. Tematy i charakterystyka postaci rezonują z czytelnikami, ukazując uniwersalne emocje związane z miłością i związkami. Jest chwalony za głęboką narrację i eksplorację kobiecej perspektywy. Wielu recenzentów zauważyło, że historie pozostają aktualne nawet po ponad 100 latach.

Niektóre wydania są krytykowane za słabą edycję i błędy gramatyczne, które wpływają na wrażenia z czytania. Niektórzy recenzenci wspominają, że zakończenie „Szczęścia rodzinnego” jest rozczarowujące i może wydawać się niepoprawne politycznie według współczesnych standardów. Krytycy wskazują również, że emocjonalna reakcja męża nie jest dobrze wyjaśniona w narracji.

(na podstawie 11 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Family Happiness

Zawartość książki:

Historia dotyczy miłości i małżeństwa młodej dziewczyny Mashechki (17 lat) i znacznie starszego Sergeya Mikhaylycha (36 lat), starego przyjaciela rodziny. Narratorką opowieści jest Masza.

Po zalotach, które mają znamiona zwykłej rodzinnej przyjaźni, miłość Maszy rośnie i rośnie, aż nie może jej dłużej powstrzymywać. Ujawnia ją Siergiejowi Michajliczowi i odkrywa, że on również jest głęboko zakochany. Jeśli się jej opierał, to z obawy, że różnica wieku między nimi sprawi, że bardzo młoda Masza się nim znudzi.

On lubi być spokojny i cichy, mówi jej, podczas gdy ona będzie chciała odkrywać i odkrywać coraz więcej o życiu.

Ekstatycznie i namiętnie szczęśliwa para natychmiast się pobiera. Po ślubie przeprowadzają się do domu Mikhaylycha.

Oboje należą do rosyjskiej klasy wyższej. Masza wkrótce czuje się zniecierpliwiona spokojnym porządkiem życia w posiadłości, pomimo silnego zrozumienia i miłości, która pozostaje między nimi. Aby złagodzić jej niepokój, postanawiają spędzić kilka tygodni w Petersburgu.

Sergey Mikhaylych zgadza się zabrać Maszę na arystokratyczny bal. On nienawidzi "towarzystwa", ale ona jest nim oczarowana. Idą jeszcze raz, i jeszcze raz.

Staje się stałą bywalczynią, ulubienicą hrabin i książąt, ze swoim wiejskim urokiem i urodą. Sergey Mikhaylych, początkowo bardzo zadowolony z entuzjazmu petersburskiego społeczeństwa dla jego żony, marszczy brwi na jej pasję do "społeczeństwa"; ale nie próbuje wpływać na Maszę.

Z szacunku do niej Siergiej Michajłowicz skrupulatnie pozwala swojej młodej żonie samodzielnie odkryć prawdę o pustce i brzydocie "społeczeństwa". Ale jego zaufanie do niej zostaje nadszarpnięte, gdy obserwuje, jak oszołomiona jest tym światem. W końcu konfrontują się ze sobą o swoich różnicach.

Kłócą się, ale nie traktują swojego konfliktu jako czegoś, co można rozwiązać poprzez negocjacje.

Oboje są zszokowani i upokorzeni, że ich intensywna miłość została nagle zakwestionowana. Coś się zmieniło. Z powodu dumy oboje odmawiają rozmowy na ten temat.

Zaufanie i bliskość zniknęły. Pozostała tylko uprzejma przyjaźń. Masza tęskni za powrotem do namiętnej bliskości, którą znali sprzed Petersburga.

Wracają do kraju. Choć rodzi dzieci i para wiedzie udane życie, jest zrozpaczona. Ledwo mogą być razem sami.

W końcu prosi go o wyjaśnienie, dlaczego nie próbował poprowadzić jej z dala od balów i przyjęć w Petersburgu. Dlaczego stracili swoją intensywną miłość? Dlaczego nie próbują jej przywrócić? Jego odpowiedź nie jest odpowiedzią, którą chciałaby usłyszeć, ale uspokaja ją i przygotowuje na długie życie w wygodnym "rodzinnym szczęściu".