Śmierć Iwana Iljicza

Opinie czytelników

Recenzje „Śmierci Iwana Iljicza” podkreślają jej tematykę życia, śmierci i kondycji ludzkiej, a wiele z nich chwali zdolność Tołstoja do przekazania głębokiego znaczenia w krótkiej noweli. Jednak jakość niektórych wydań, szczególnie w zakresie formatowania i literówek, przyciągnęła krytykę.

Powieść jest uważana za doskonałe wprowadzenie do literatury rosyjskiej, z głębokimi tematami i emocjonalną głębią. Czytelnicy doceniają styl pisania Tołstoja i prowokujący do myślenia charakter opowieści. Wielu uważa, że jest to szybka, ale wpływowa lektura, która zachęca do refleksji nad życiem i śmiercią.

W kilku recenzjach krytykowano jakość niektórych wydań, w szczególności formatów e-booków, powołując się na takie kwestie jak brakujące tłumaczenia, brak przypisów, błędy formatowania i literówki. Niektórzy czytelnicy czuli się oderwani od bohaterów lub że historia nie spełniła w pełni ich oczekiwań.

(na podstawie 181 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Death Of Ivan Ilych

Zawartość książki:

Śmierć Iwana Iljicza, opublikowana po raz pierwszy w 1886 roku, to nowela Lwa Tołstoja, uważana za jedno z arcydzieł jego późnej fikcji, napisana wkrótce po jego nawróceniu religijnym pod koniec lat siedemdziesiątych XIX wieku. "Zwykle zaliczana do najlepszych przykładów noweli", Śmierć Iwana Iljicza opowiada historię sędziego wysokiego sądu oraz jego cierpienia i śmierć z powodu śmiertelnej choroby w XIX-wiecznej Rosji.

Iwan Iljicz wiedzie beztroskie życie, które jest "najprostsze i najbardziej zwyczajne, a przez to najstraszniejsze". Jak każdy, kogo zna, spędza życie wspinając się po drabinie społecznej. Trwając w małżeństwie z kobietą, którą często uważa za zbyt wymagającą, awansuje na sędziego, dzięki wpływowi, jaki ma na przyjaciela, który właśnie awansował, koncentrując się bardziej na swojej pracy, gdy jego życie rodzinne staje się mniej znośne.

Pewnego dnia, wieszając zasłony w swoim nowym domu, upada niezręcznie i rani sobie bok.

Choć początkowo niewiele o tym myśli, zaczyna odczuwać ból w boku. W miarę jak jego dyskomfort rośnie, jego zachowanie wobec rodziny staje się coraz bardziej drażliwe.

Jego żona w końcu nalega, by udał się do lekarza. Lekarz nie jest w stanie wskazać źródła jego dolegliwości, ale wkrótce staje się jasne, że jego stan jest śmiertelny. W obliczu postawionej mu diagnozy, Ivan próbuje wszelkich możliwych środków, aby wyleczyć się z pogarszającej się sytuacji, aż ból staje się tak silny, że jest zmuszony zaprzestać pracy i spędzić resztę swoich dni w łóżku.

Tutaj zostaje postawiony twarzą w twarz ze swoją śmiertelnością i zdaje sobie sprawę, że choć o niej wie, to tak naprawdę jej nie pojmuje. Podczas długiego i bolesnego procesu śmierci Iwan zastanawia się nad tym, że nie zasługuje na swoje cierpienie, ponieważ żył dobrze. Gdyby nie prowadził dobrego życia, mógłby istnieć powód jego bólu; ale tak się stało, więc ból i śmierć muszą być arbitralne i bezsensowne.