Pygmalion: A 1913 play by George Bernard Shaw
Pygmalion to sztuka George'a Bernarda Shawa, nazwana na cześć greckiej postaci mitologicznej. Po raz pierwszy została zaprezentowana na scenie w 1913 roku.
W starożytnej mitologii greckiej Pigmalion zakochał się w jednej ze swoich rzeźb, która następnie ożyła. Ogólna idea tego mitu była popularnym tematem dla angielskich dramaturgów epoki wiktoriańskiej, w tym jednego z wpływów Shawa, W. S.
Gilberta, który napisał udaną sztukę opartą na tej historii o nazwie Pigmalion i Galatea, która została po raz pierwszy zaprezentowana w 1871 roku. Shaw byłby również zaznajomiony z burleskową wersją, Galatea lub Pygmalion Reversed.
Sztuka Shawa była wielokrotnie adaptowana, przede wszystkim jako musical My Fair Lady i jego wersja filmowa. Shaw wspomniał, że postać profesora Henry'ego Higginsa została zainspirowana przez kilku brytyjskich profesorów fonetyki: Alexander Melville Bell, Alexander J.
Ellis, Tito Pagliardini, ale przede wszystkim zrzędliwy Henry Sweet.
