Androkles i lew

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają, że „Androcles and the Lion” jest dobrze wyprodukowanym i zabawnym scenariuszem, znanym z humoru i filozoficznego komentarza na temat religii, głównie chrześcijaństwa. Podczas gdy wielu podziwia sprytne opowiadanie Shawa i wciągający format sztuki, niektórzy recenzenci wyrażają rozczarowanie brakiem alfabetu szawajskiego i przedmowy, które ich zdaniem są kluczowe dla zrozumienia głębi dzieła.

⬤ Dobrze wyprodukowany scenariusz
⬤ łatwa do czytania
⬤ humorystyczna i dowcipna sztuka
⬤ oferuje głęboki wgląd w religię
⬤ dobra na zajęcia aktorskie
⬤ sprytna historia
⬤ nadaje się do nauczania umiejętności sekwencjonowania
⬤ wartościowy dyskurs na temat chrześcijaństwa.

⬤ Brak alfabetu szawajskiego
⬤ pominięcie ważnej przedmowy
⬤ niektóre recenzje sugerują, że nie jest to jedno z najlepszych dzieł Shawa
⬤ kilka osób uznało fabułę za przewidywalną.

(na podstawie 25 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Androcles and the Lion

Zawartość książki:

George Bernard Shaw urodził się w Dublinie w 1856 roku. Zanim został dramaturgiem, pisał muzykę i krytykę literacką.

Shaw wykorzystywał swoje teksty do atakowania problemów społecznych, takich jak edukacja, małżeństwo, religia, rząd, opieka zdrowotna i przywileje klasowe. Shaw był szczególnie świadomy wyzysku klasy robotniczej. Kiedy Rzymianie zamierzają rzucić Androklesa i innych chrześcijan na pożarcie lwom, okazuje się, że lew, który ma zjeść chrześcijan, jest osobistym przyjacielem Androklesa.

Ta słynna historia zaczyna się „Ścieżka w dżungli.

Z dżungli dobiega ryk lwa, melancholijny, cierpiący ryk. Powtarza się bliżej.

Lew kuleje z dżungli na trzech łapach, trzymając prawą przednią łapę, w którą wbija się ogromny cierń. Siada i kontempluje go. Liże go.

Potrząsa nim. Próbuje go wyciągnąć, skrobiąc nim po ziemi, i jeszcze bardziej się rani. Ryczy żałośnie.

Zlizuje go ponownie. Z jego oczu płyną łzy.

Kulejąc boleśnie schodzi ze ścieżki i kładzie się pod drzewami, wyczerpany bólem. Wydając długie westchnienie, niczym wiatr w puzonie, zasypia.”.