Major Barbara

Opinie czytelników

Sztuka George'a Bernarda Shawa „Major Barbara” porusza złożone tematy dotyczące moralności, ubóstwa i etyki przyjmowania pieniędzy z wątpliwych źródeł, jednocześnie oferując ostry dowcip i humor. Główna historia obraca się wokół Barbary, major Armii Zbawienia, która zmaga się z moralnymi implikacjami handlu bronią jej ojca i naturą zbawienia.

Sztuka jest chwalona za ostry dowcip, wciągającą fabułę i zdolność do rozrywki przy jednoczesnym prowokowaniu do myślenia o poważnych kwestiach, takich jak ubóstwo i moralność kapitalizmu. Czytelnicy doceniają głębię i złożoność postaci, szczególnie zwracając uwagę na wartość rozrywkową postaci takich jak Lady Britomart i Undershaft. Wielu recenzentów uznało ją za przyjemną i wnikliwą, podkreślając, że jest to ważne dzieło, które pozostaje aktualne do dziś.

Kilka wydań cierpi z powodu słabego składu i brakujących treści, takich jak przedmowa Shawa lub najważniejsze eseje, które utrudniają czytanie. Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że błędy typograficzne rozpraszają ich uwagę i zauważyli, że prezentacja tekstu może nie spełniać ich oczekiwań. Ponadto niektóre recenzje wyrażają opinię, że sztuka nie jest arcydziełem, co wskazuje na mieszane opinie na temat jej ogólnego wpływu.

(na podstawie 22 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Major Barbara to trzyaktowa angielska sztuka autorstwa George'a Bernarda Shawa, napisana i premierowana w 1905 roku, a po raz pierwszy opublikowana w 1907 roku.

Historia dotyczy idealistycznej młodej kobiety, Barbary Undershaft, która angażuje się w pomoc biednym jako major Armii Zbawienia w Londynie. Przez wiele lat Barbara i jej rodzeństwo byli w separacji z ojcem, Andrew Undershaftem, który teraz pojawia się jako bogaty i odnoszący sukcesy producent amunicji.

Undershaft, ojciec, daje pieniądze Armii Zbawienia, obrażając major Barbarę, która nie chce być związana z jego „skażonym” bogactwem. Ojciec argumentuje jednak, że bieda jest gorszym problemem niż amunicja i twierdzi, że robi więcej, aby pomóc społeczeństwu, dając swoim pracownikom pracę i stały dochód, niż major Barbara, dając im chleb i zupę. Scenariusz sztuki powtarza kilka typowych „szawajskich” posunięć, polegających na braku apostrofów na skurczach i innej interpunkcji, poprzez posiadanie dydaktycznego eseju wprowadzającego wyjaśniającego tematykę sztuki oraz poprzez naginanie niektórych zasad pisania scenariuszy dla celów literackich; na przykład dwie postacie są wymienione jako „Kobieta” i „Mężczyzna”, zanim Shaw nada im imiona, dla efektu dramatycznego.

Ponadto wersy w dialekcie angielskim są napisane fonetycznie (Bill Walker szydzi: „Wot prawce selvytion nah? ”, „Jaką cenę ma teraz zbawienie? „). (wikipedia.org)