O życiu i eseje o religii

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.

Oryginalny tytuł:

On Life And Essays On Religion

Zawartość książki:

O ŻYCIU I ESSAYS ON RELIGION by LEO TOLSTOY. Pierwotnie opublikowany w 1887 roku. Zawartość obejmuje: INTRODUCTION BY AYLMER MAUDE. vii ON LIFE. 1887 i RELIGIA I MORALNOŚĆ. 1894.. 168 ROZUM I RELIGIA. 1894.. 199 JAK CZYTAĆ EWANGELIE. 1896. 205 PREFACE TO THE CHRISTIAN TEACHING 1. 1898...... 209 A REPLY TO THE SYNODS EDICT OF EXCOM MUNICATION. 1901.... 214 CZYM JEST RELIGIA 1902... 226 APEL DO DUCHOWIEŃSTWA. 1302... 282 PRZYWRÓCENIE PIEKŁA. 1903.. 309 KOŚCIÓŁ I PAŃSTWO. 1904... 331 NAUCZANIE JEZUSA. 1909.. 347 INDEKS 410. WPROWADZENIE: ON LIFE to oświadczenie Tołstoja o wnioskach, do których doszedł w 1887 roku po dziesięciu latach poświęconych myśleniu i studiowaniu religii. Nikt zaznajomiony z jego życiem i dziełami nie może wątpić, że był on jednym z najszczerszych i najszczerszych ludzi, jacy kiedykolwiek żyli, ale jeśli potrzebne byłyby dalsze dowody w tej kwestii, ta praca dostarczyłaby ich, biorąc pod uwagę okoliczności, w jakich została napisana. Dzięki uważnemu przestudiowaniu kościelnych wyznań wiary Tołstoj doszedł do wniosku, że składają się one z bezsensownych sformułowań i niewiarygodnych stwierdzeń, które nie dają żadnych prawdziwych wskazówek życiowych. Jeszcze bardziej intensywne i długotrwałe studiowanie Ewangelii przekonało go, że rozumienie życia przez Jezusa było rozsądne i zapewniało najlepsze możliwe wskazówki życiowe.

Wydawało mu się jednak, że Kościół, uznając wszystkie sześćdziesiąt sześć ksiąg Biblii za jednakowo natchnione przez Boga, sprowadził je do jednego martwego poziomu, tak że przykazania Jezusa są przedstawiane jako nie bardziej boskie niż legendy Starego Testamentu lub zapis okrutnych czynów zazdrosnego Jehowy. Co więcej, był przekonany, że zasadnicze nauczanie Jezusa zostało przekręcone, aby połączyć je z Pismami Żydowskimi i zapisami przeplatanymi cudami, aby przyciągnąć wiarę złego i cudzołożnego pokolenia szukającego znaku, i zostało błędnie zinterpretowane w celu zapewnienia autorytetu Kościołowi, który prześladując swoich rywali, nie skąpił zabijania tysięcy istot ludzkich. Dlatego definiuje Kościół jako władzę w rękach pewnych ludzi. U szczytu literackiego sukcesu poświęcił dziesięć lat swojego życia na badanie religii i aby wyjaśnić swoje wnioski, napisał prace zawarte w tym i innym tomie, dobrze wiedząc, że ich publikacja będzie zabroniona, a nawet jeśli będą potajemnie rozpowszechniane, sprowadzą na niego drwiny zaawansowanej części rosyjskiego społeczeństwa, wówczas w większości pod wpływem materialistycznej filozofii, która po sukcesie nauczania Darwina spodziewała się, że wkrótce będzie w stanie wyjaśnić człowieka za pomocą mechaniki i wykazać bezsensowność wszelkiej religii.

Dla nich fakt, że autor Wojny i pokoju poważnie zajmował się religią, wydawał się niemal wskazywać, że odszedł od zmysłów. Z drugiej strony prawosławna Cerkiew rosyjsko-grecka, pod przewodnictwem Pobiedon6sewa, świeckiej głowy Najświętszego Synodu, aktywnie prześladowała dysydentów, tłumiła książki, których nie aprobowała, i chociaż po pewnym wahaniu powstrzymała się od fizycznego molestowania Tołstoja, wiedział on, że naraża siebie i swoich przyjaciół na niebezpieczeństwo i naraża się na poważne niezadowolenie władz kościelnych i państwowych. Naraził się również na brak aprobaty i wrogość swojej żony, której bardzo zależało na przychylności władzy...