Noli Me Tangere (Nie dotykaj mnie)

Opinie czytelników

Książka „Noli Me Tangere” Jose Rizala oferuje dogłębną analizę hiszpańskiego kolonializmu na Filipinach i krytykuje rolę księży katolickich w społeczeństwie. Jest to bardzo polecana lektura dla osób zainteresowanych historią Filipin, pomimo krytyki niektórych tłumaczeń i nagłego zakończenia.

Książka zapewnia cenny wgląd w historię i kulturę Filipin, krytykuje hiszpański kolonializm i Kościół katolicki, a także zawiera treści edukacyjne, które rezonują z aktualnymi kwestiami społecznymi. Postać Tasio oferuje prowokujące do myślenia dyskusje na temat sprzeczności w doktrynie katolickiej, a pisarstwo Rizala jest cenione za głębię i komentarze polityczne.

Tłumaczenie Derbyshire z 1912 roku jest uważane za trudne do odczytania ze względu na niektóre nieprzetłumaczone sekcje i błędy, co czyni je mniej dostępnym dla współczesnych czytelników. Ponadto historia zawiera nagłe i niesatysfakcjonujące zakończenie, które zaburza ogólny tok narracji.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Noli Me Tangere (Touch Me Not)

Zawartość książki:

W centrum „Noli Me Tangere (Nie dotykaj mnie)” filipińskiego bohatera narodowego Jose Rizala znajduje się konflikt przeciwko hiszpańskiemu kolonializmowi.

Filipiny, nazwane na cześć króla Hiszpanii Filipa II, były rządzone przez imperium hiszpańskie jako kolonia od 1565 roku do rewolucji filipińskiej, która zakończyła te rządy w 1898 roku. Za swój udział w rewolucji filipińskiej Jose Rizal został osądzony i skazany za bunt, podburzanie i spisek.

Jego wyrokiem miała być śmierć przez rozstrzelanie. Juan Crisostomo Ibarra, główny bohater „Noli Me Tangere (Nie dotykaj mnie)”, powraca na Filipiny po siedmioletniej nieobecności na studiach w Europie. Jest zaręczony z Marią Clarą, piękną córką kapitana Tiago.

W tym dziele Rizal postanowił napisać powieść, która ujawniłaby bolączki filipińskiego społeczeństwa, a tym samym stworzył namiętną historię miłosną rozgrywającą się na tle konfliktu politycznego z represyjnym reżimem. „Noli Me Tangere (Nie dotykaj mnie)” i jej kontynuacja »El Filibusterismo« są wyjątkowymi dokumentami z pierwszej ręki prawdziwych zmagań, przed którymi stanęli Filipińczycy pod koniec XIX wieku.