Mistrz i człowiek

Opinie czytelników

Recenzje powieści „Mistrz i człowiek” autorstwa Tołstoja odzwierciedlają mieszankę podziwu dla jej filozoficznej głębi i fabuły, podczas gdy niektórzy czytelnicy uznali ją za mniej wciągającą w porównaniu z bardziej znanymi dziełami Tołstoja. Historia ta porusza tematy bogactwa, ludzkiej kondycji, moralności i daremności życiowych dążeń. Krytykowano ją jednak również za to, że jest powolna i nieco przygnębiająca.

Historia jest dobrze napisana, z pięknym językiem i filozoficzną głębią. W wielu recenzjach podkreślano eksplorację relacji międzyludzkich, moralności i daremności bogactwa. Służy jako dobre wprowadzenie do idei Tołstoja i jest szybką lekturą. Bohaterowie są angażujący, a narracja wywołuje silne emocje.

Niektórzy czytelnicy uznali tę historię za nijaką i pozbawioną zaangażowania, jakie cechuje większe dzieła Tołstoja, takie jak „Wojna i pokój”. Opisywano ją jako przygnębiającą i nie dającą dobrego samopoczucia, co sprawiło, że niektórzy czytelnicy czuli się wyczerpani po jej zakończeniu. Ponadto pojawiły się skargi na słabe tłumaczenia niektórych wersji książki.

(na podstawie 43 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Master And Man

Zawartość książki:

„Mistrz i człowiek” to napisane w języku rosyjskim opowiadanie Lwa Tołstoja z 1895 roku - okresu życia autora często uważanego za odmienny od wczesnych okresów jego najsłynniejszych powieści.

Po odrzuceniu poprzednich dzieł, 67-latek zaczął pisać opowiadania o tematyce etyczno-religijnej. Rozgrywający się w poreformacyjnej Rosji, kiedy zniesiono pańszczyznę, a kapitalistyczne formy pracy na nowo definiowały życie społeczne, „Pan i człowiek” jest także komentarzem do skutków nowego merkantylizmu i możliwości nawrócenia pomimo zmieniających się warunków społecznych.

Daleka od zwykłego dydaktyzmu, historia ta przedstawia tematy śmierci, wyzysku, podziałów społecznych i religijnego odkupienia za pomocą realistycznych opisów i narracji psychologicznej, które Tołstoj rozwijał od czasu swoich pierwszych eksperymentów pisarskich prawie pięć dekad wcześniej; „Pan i człowiek” reprezentuje jeden z najwyższych poziomów ich osiągnięcia.