Zimowe niebo: nowe i wybrane wiersze, 1968-2008

Opinie czytelników

Recenzje „Winter Sky” Colemana Barksa podkreślają, że jest to celebracja życia i mistrzowskie dzieło poetyckie. Czytelnicy doceniają unikalny styl Barksa, południowe wyrażenia i głębokie obrazy, wskazując na silne poczucie więzi i przyjemności z jego pisania. Jedna z recenzji skupia się jednak na konkretnym wierszu związanym z osobistą relacją, a nie na ogólnej ocenie książki.

Unikalny styl pisania, głębokie stwierdzenia, zachwycające obrazy, celebracja życia, południowe wyrażenia, silna więź emocjonalna.

Jedna recenzja skupia się na konkretnym wierszu i osobistej prośbie, co może odwrócić uwagę od ogólnej pochwały książki.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Winter Sky: New and Selected Poems, 1968-2008

Zawartość książki:

Jako czołowy tłumacz trzynastowiecznego poety mistycznego Jalala Al-Dina Rumiego, Coleman Barks dociera do oddanej, zainspirowanej i stale poszerzającej się międzynarodowej publiczności. Jednak podstawą pracy Barksa jako tłumacza jest jego własny znaczący dorobek jako poety.

Winter Sky oferuje wybór z siedmiu wcześniej opublikowanych książek Barksa w połączeniu z grupą nowych wierszy. Otwarta, wolna poezja Barksa przepełniona jest radością ducha w zabawie z formami świata. Jego podróż przez życie jest głęboko zakorzeniona w jego twórczości.

Wiersze wywodzą się bezpośrednio z doświadczenia i poruszają takie tematy, jak uniesienia i zmagania związane z posiadaniem i wychowywaniem dzieci, żal po śmierci bliskich, przejście od rodzica do dziadka czy zmieniająca się natura i intensywność pożądania. List otwarty Barksa do prezydenta Busha, napisany na kilka dni przed inwazją na Irak i szeroko rozpowszechniany w Internecie, jest poetyckim apelem o pokój, oferującym zaskakującą i poruszającą alternatywę dla wojny.

Niezależnie od tego, czy jest to ekscytacja z dzieciństwa, gdy został nazwany najlepszym sportowcem na letnim obozie, czy też wczesne oznaki demencji w wieku siedemdziesięciu lat, Barks wykorzystuje to, co osobiste, aby przekazać to, co uniwersalne. Unikalny przepływ życia jest tutaj w wierszach, które są smutne, zdezorientowane, rozdarte i wdzięczne, ale zawsze oparte na transcendentnym poczuciu radości i zabawy Barksa.