Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
The Dance of Death
"Pytanie brzmi, czy w wyniku wspólnego życia złe myśli jednej osoby mogą zostać dostrzeżone przez drugą osobę, nawet zanim zostaną w pełni ukształtowane, i czy druga osoba wyczuwa je już w fazie świadomej, celowo próbując je zrealizować. Nie ma nic bardziej bolesnego niż widzieć, jak ktoś czyta w twojej głębi i tylko małżeństwo jest do tego zdolne. Nie udaje im się ukryć tego, co jest mroczne w głębi ich duszy i łatwo przewidują intencje każdego z nich wobec drugiego, co sprawia wyraźne wrażenie szpiegowania siebie nawzajem, co w rzeczywistości robią. Nie bojąc się niczego tak bardzo, jak czujności męża lub żony, kończą się rozbrojeni w stosunku do siebie nawzajem. Obok nich siedzi sędzia, który potępia w zarodku każde kiełkujące złe pragnienie, podczas gdy zgodnie z prawem społecznym nie można być pociągniętym do odpowiedzialności za swoje myśli".
Strindberg, Druga opowieść oficera kwarantanny, 1902.
"TANIEC ŚMIERCI z pewnością wykracza poza powierzchowny naturalizm podkreślany przez wcześniejszych krytyków. Będąc owocem wstrząsającego osobistego cierpienia Strindberga, sztuka wyraża na wiele surrealistycznych sposobów stan umysłu osób zaangażowanych w elementarne konflikty".
Siostra Corona Sharp.
"TANIEC ŚMIERCI to studium horroru duchowej izolacji życia - samotności, którą nieszczęśliwa bliskość z drugim człowiekiem tylko podkreśla".
Charles Isherwood.
"W przypadku Strindberga tragizm nie wyklucza komizmu, te dwa elementy w rzeczywistości łączą się, stają się niejako jednym, w sposób współczesny, w odróżnieniu od dramatu klasycznego".
Alrik Gustafson.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)