Panna Julia

Opinie czytelników

Opinie użytkowników na temat „Panny Julii” odzwierciedlają mieszankę podziwu dla jej znaczenia literackiego i krytyki za mizoginiczne tematy. Wiele recenzji chwali dramatyczną siłę dramatu i jego znaczenie w kontekście walk klasowych i ról płciowych, podczas gdy inni uważają jego portret kobiet za niepokojący i przestarzały. Jakość niektórych wydań, zwłaszcza naukowych, jest również oceniana pozytywnie.

⬤ Uznawana za klasykę i ważne dzieło dramatu modernistycznego.
⬤ Rewolucyjna pod względem technik inscenizacyjnych.
⬤ Angażujący i sugestywny tekst, przykuwający uwagę emocjonalną głębią.
⬤ Dostępne są doskonałe wydania naukowe, wzbogacające wiedzę studentów i widzów teatralnych.
⬤ Oferuje prowokujący do myślenia komentarz na temat dynamiki klasowej i płciowej.

⬤ Zawiera mizoginiczne wątki, które mogą przeszkadzać niektórym czytelnikom.
⬤ Może wydawać się przestarzała i nieodpowiednia dla współczesnych odbiorców.
⬤ Niektóre wydania mogą nie spełniać oczekiwań jakościowych.
⬤ Złożony charakter fabuły i dynamika postaci mogą być niepokojące, zwłaszcza dla czytelniczek.

(na podstawie 42 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Miss Julie

Zawartość książki:

Jak wiedzieli wszyscy wielcy dramaturdzy od czasów greckich tragedii, role klasowe i płciowe nadal pozostają dwoma podstawowymi wyznacznikami tkanki społecznej każdej kultury - nawet takiej jak nasza, w której granice tych tożsamości stały się płynne, sytuacyjne i przejściowe.

Dokonana przez Davida Frencha adaptacja niepokojącego i nieprzemijającego dramatu Augusta Strindberga o transgresyjnym romansie między córką hrabiego a jego służącym ma w sobie niesamowity klimat współczesności. W tej adaptacji Panny Julii French wyostrzył psychodramy oryginału - sceny konfliktu, pożądania, gniewu, zazdrości, przymusu, manipulacji, wyzysku, arogancji, dominacji, uległości i oszustwa - i umieścił w tle historyczne elementy sztuki, które uczyniły ją ulubionym "utworem z epoki" w repertuarach teatralnych. Jego rewizja Panny Julii uwypukla rozerwanie tożsamości i wiary, które ambicja i pożądanie wiecznie działają w ich rozdzieraniu norm społecznych, rygorów i konwencji, a on odtworzył je we współczesnym idiomie i języku, który praktycznie woła o casting Paris Hilton do głównej roli.

Podobnie jak w przypadku adaptacji Mewy Czechowa, David French, jeden z najbardziej lubianych kanadyjskich dramaturgów, po raz kolejny oddał hołd jednemu z nieprzemijających mistrzów, którzy przenieśli na scenę najbardziej elementarne i uniwersalne dramaty ludzkiej kondycji.