Seks i nieudany absolut

Opinie czytelników

Recenzje użytkowników książki Zizka odzwierciedlają mieszankę uznania i frustracji. Czytelnicy angażują się w ambitne wysiłki Zizka mające na celu przedefiniowanie materializmu dialektycznego poprzez złożone analogie, w szczególności obejmujące pojęcia matematyczne, takie jak wstęga Möbiusa. Krytyka koncentruje się jednak na dostrzeżonych błędach w tych matematycznych analogiach i braku zamknięcia lub jasności w przedstawionych argumentach. Gęsta treść książki i specyficzne wybory typograficzne również przyczyniają się do rozczarowania czytelnika.

Książka oferuje bogactwo pomysłów, które prowokują do myślenia i inspirują do podkreślania i robienia notatek. Niektórzy czytelnicy doceniają podejmowane przez Zizka próby powiązania dialektyki ze współczesnymi tematami i teoriami.

Wielu recenzentów krytykuje nadużywanie przez Zizka analogii matematycznych, co umniejsza klarowność jego argumentów. Pojawiają się również frustracje związane z brakiem zamknięcia w tekście, politycznymi frazesami, nadmiernymi odniesieniami, które mogą zrazić czytelnika, oraz wyborem bezszeryfowej czcionki do długiej książki, którą niektórzy uważają za trudną do odczytania.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Sex and the Failed Absolute

Zawartość książki:

W najbardziej rygorystycznej jak dotąd artykulacji swojego systemu filozoficznego Slavoj Zizek przedstawia nową definicję materializmu dialektycznego.

Tworząc ten nowy materializm, Zizek krytykuje i kwestionuje nie tylko prace Alaina Badiou, Roberta Brandoma, Joan Copjec, Quentina Meillassoux i Julii Kristevej (by wymienić tylko kilka), ale wszystko, od popularnej nauki i mechaniki kwantowej po różnicę seksualną i filozofię analityczną. Wraz z uderzającymi obrazami paska M bius, krzyżyka i butelki Kleina, Zizek ożywia heglowską triadę bytu-esencji-notacji. Radykalne nowe odczytania Hegla i Kanta sąsiadują z charakterystycznymi żywymi komentarzami na temat filmu, polityki i kultury.

Oto Zizek w swoim najlepszym wydaniu.