Najpierw jako tragedia, potem jako farsa

Opinie czytelników

Książka Slavoja Zizka „Najpierw jako tragedia, potem jako farsa” to prowokacyjna eksploracja współczesnej polityki, kapitalizmu i komunizmu. Służy zarówno jako krytyka neoliberalizmu, jak i obrona komunizmu w nowej odsłonie. Książka jest przystępna i wciągająca, atrakcyjna zarówno dla doświadczonych czytelników, jak i nowicjuszy w filozofii Zizka. Krytycy zauważają jednak, że jest ona wypełniona złożonymi argumentami, które mogą być mylące i brakuje w niej konkretnych rozwiązań poruszonych kwestii.

Książka stanowi fantastyczny elementarz na temat Zizka, prezentując jego idee w przystępny sposób, który zachęca do dyskusji i refleksji. Oferuje błyskotliwe analizy kapitalizmu i wydarzeń takich jak kryzys finansowy z 2008 roku, zachęcając czytelników do krytycznego myślenia o ideologiach. Wielu uważa, że książka jest zabawna i prowokuje do myślenia, dzięki czemu jest odpowiednia zarówno dla doświadczonych filozofów, jak i laików.

Niektórzy czytelnicy uważają, że książce brakuje kierunku i nie oferuje ona konkretnych rozwiązań problemów, które Zizek krytykuje. Istnieją przypadki zawiłego rozumowania i złożoności, które mogą zrazić mniej doświadczonych czytelników, prowadząc do zamieszania. Co więcej, jego bezwstydna promocja komunizmu i sugerowana konieczność rewolucyjnych działań budzi u niektórych wątpliwości natury etycznej, umniejszając przyjemność płynącą z lektury tekstu.

(na podstawie 35 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

First as Tragedy, Then as Farce

Zawartość książki:

Czołowy filozof naszych czasów rozprawia się z upadkiem liberalizmu, od tragedii 11 września po farsę krachu finansowego.

Miliardy dolarów zostały pośpiesznie wpompowane w globalny system bankowy w gorączkowej próbie stabilizacji finansowej. Dlaczego więc nie udało się wykorzystać tych samych sił w walce ze światowym ubóstwem i kryzysem ekologicznym?

W tej bezkompromisowej analizie Slavoj Zizek przedstawia moralne porażki współczesnego świata w kontekście epokowych wydarzeń pierwszej dekady tego stulecia. To, co odkrywa, to stary jeden-dwa ciosy historii: cios tragedii, prawy sierpowy farsy. W atakach z 11 września i globalnym kryzysie kredytowym liberalizm umiera podwójnie: jako doktryna polityczna i jako teoria ekonomiczna. Wybór Donalda Trumpa tylko potwierdza bankructwo liberalnego porządku na ostatnich nogach.

Najpierw jako tragedia, potem jako farsa to wezwanie lewicy do ponownego odkrycia siebie w świetle naszej rozpaczliwej sytuacji historycznej. Czas liberalnego, moralistycznego szantażu dobiegł końca.