Satyr: lub Moc słów

Oryginalny tytuł:

Satyr: or The Power of Words

Zawartość książki:

Satyr to ostatnia powieść Huidobro, opublikowana w Santiago w 1939 roku, w czasie, gdy w jego ojczyźnie drukowano niewiele jego dzieł.

Choć sytuacja ta uległa poprawie dwa lata później, wraz z wydaniem dwóch dużych zbiorów poezji, niniejszy tom jest jego ostatnim dziełem prozatorskim, które od tamtej pory w większości umknęło uwadze. Bliższa analiza tekstu ujawnia jednak, że zawiera on szereg literackich, społecznych, politycznych i filozoficznych zainteresowań autora, z wieloma tematami z jego wierszy, esejów i manifestów powracających w książce, której bohater, Bernardo Saguen, może być postrzegany na jednym poziomie jako nieudany artysta.

Ten niedoszły pisarz jest jednym z tych, którzy idą na złą drogę, a jego załamanie psychiczne - wydaje się, że cierpi na schizofrenię paranoidalną - i dezintegracja moralna wydają się paralelne do rodzaju dezintegracji widocznej w niektórych późniejszych wierszach autora. Napisana w czasie, gdy Huidobro nie był pewien swojej pozycji literackiej w Chile, książka jest w dużej mierze poświęcona idei poetyckiej kreacji, jednocześnie martwiąc się o koncepcję rzeczywistości, czy artystyczne kreacje są częścią samej rzeczywistości i czy sam artysta jest częścią rzeczywistości. Z biegiem powieści Saguen coraz bardziej odrywa się od rzeczywistości, przechodząc załamanie nerwowe, a jego powrót do zdrowia psychicznego i opanowania zbiega się z przerażeniem, a następnie całkowitym załamaniem psychicznym.

Sympatia czytelnika na początku leży po jego stronie, ale mamy tylko jego słowo na temat wydarzeń, które mają miejsce; jego niewiarygodność jako narratora staje się coraz bardziej oczywista, a wskazówki zaczynają narastać. Czy jako czytelnicy zostaliśmy oszukani przez potwornego i amoralnego egoistę, czy też naprawdę obserwowaliśmy całkowite załamanie psychiczne, tak jak to się działo? Na końcu nic nie jest jasne, poza przerażeniem.