Manifesty

Oryginalny tytuł:

Manifestos

Zawartość książki:

W 1925 roku Huidobro opublikował ten zbiór manifestów, aby umocnić swoją pozycję w awangardzie w obliczu rozwijającego się nowego ruchu surrealistycznego, a także jako reakcję na ataki ze strony jednego hiszpańskiego krytyka, członka ruchu ultraistycznego, który wydawał się chcieć ustanowić hiszpańską awangardę jako niezależną siłę, wolną od wpływu tego głośnego, pewnego siebie Chilijczyka. Książka ukazała się w tym samym roku, w którym opublikował swoje dwa ostatnie zbiory poezji w języku francuskim, z których jeden wykazywał wpływy dadaistyczne, a drugi surrealistyczne.

Rok 1925 jest zatem przełomowy dla Huidobro, w którym eksperymentował z nowymi podejściami, a także próbował umocnić swoją znaczącą pozycję, gdy artystyczne fale zaczynały się odwracać. Sześć lat później, po pewnym czasie spędzonym w Chile, a także w Madrycie, Paryżu i Nowym Jorku (gdzie próbował dostać się do świata filmu, ale nie udało mu się to z powodu erupcji talkies w czasie, gdy był zaangażowany w tworzenie scenariuszy do filmów niemych), Huidobro stworzył swoje dwa arcydzieła, Altazor, napisane - jak twierdził autor - między 1919 a 1930 rokiem, oraz Temblor de cielo (Trzęsienie nieba), napisane w 1928 roku. Pozostała poezja napisana w tym czasie, tj.

między połową lat 20. a połową lat 30.

miały zostać zebrane tylko w dwóch tomach opublikowanych w 1941 roku, ale jeszcze bardziej wzmacniają wrażenie, jakie sprawiają publikacje z 1931 roku, że Huidobro faktycznie osiągnął dojrzałość po paryskim stażu. Manifesty powinny być czytane z pewną powagą, ale być może również z przymrużeniem oka, zwłaszcza gdy napotykamy jawnie surrealistyczne teksty w tym samym tomie, który zawiera ataki na ważność tego ruchu.