Pigmalion (Wisehouse Classics Edition)

Opinie czytelników

Recenzje „Pigmaliona” podkreślają mieszankę uznania dla umiejętności Shawa w zakresie rozwoju postaci i komentarzy społecznych, jednocześnie zauważając różnice w stosunku do musicalowej adaptacji „My Fair Lady”. Czytelnicy uważają sztukę za przyjemną i istotną, choć niektórzy krytykują bohaterów za to, że są mało sympatyczni, a dialogi za rozproszone. Wspomniano również o zmiennej jakości wydania i problemach z formatowaniem.

⬤ Oferuje kontekst historyczny i wgląd w rozwój postaci.
⬤ Wielu czytelników docenia humor i komentarze społeczne.
⬤ Zakończenie jest postrzegane jako bardziej realistyczne w porównaniu do musicalu.
⬤ Krótka, szybka lektura, która jest łatwa do przyswojenia.
⬤ Tematy istotne dla współczesnego społeczeństwa.

⬤ Niektóre postacie, zwłaszcza Eliza, są postrzegane jako mało sympatyczne lub irytujące.
⬤ Dialogi mogą być postrzegane jako rozproszone i pozbawione głębi.
⬤ Jakość wydania jest różna, w niektórych wydaniach brakuje scen lub pojawiają się błędy.
⬤ Czytelnicy mogą uznać ją za mniej wciągającą niż adaptacje musicalowe.

(na podstawie 413 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Pygmalion (Wisehouse Classics Edition)

Zawartość książki:

PYGMALION to sztuka George'a Bernarda Shawa, nazwana na cześć postaci z greckiej mitologii. Po raz pierwszy została zaprezentowana publiczności w 1913 roku.

Profesor fonetyki Henry Higgins zakłada się, że uda mu się wyszkolić rozkapryszoną dziewczynę z kwiatami Cockney, Elizę Doolittle, aby mogła uchodzić za księżną na przyjęciu w ogrodzie ambasadora, ucząc ją, jak przybrać pozę dżentelmena, której najważniejszym elementem, jak wierzy, jest nienaganna mowa. Sztuka jest ostrym paszkwilem na sztywny brytyjski system klasowy tamtych czasów i komentarzem na temat niezależności kobiet. W starożytnej mitologii greckiej Pigmalion zakochał się w jednej ze swoich rzeźb, która następnie ożyła.

Ogólna idea tego mitu była popularnym tematem dla angielskich dramaturgów epoki wiktoriańskiej, w tym jednego z wpływów Shawa, W. S.

Gilberta, który napisał udaną sztukę opartą na tej historii, zatytułowaną Pigmalion i Galatea, po raz pierwszy zaprezentowaną w 1871 roku. Shaw byłby również zaznajomiony z burleskową wersją, Galatea lub Pygmalion Reversed.

Sztuka Shawa była wielokrotnie adaptowana, przede wszystkim jako musical My Fair Lady i film o tym samym tytule. (więcej na: www.wisehouse-classics.com)