Pigmalion: Wersja z 1941 roku z wariantami z wydania z 1916 roku

Opinie czytelników

Recenzje „Pigmaliona” podkreślają, że jest to klasyczna sztuka, która zawiera ważny komentarz społeczny i bada tematy tożsamości i transformacji. Wielu czytelników doceniło humor, trafność i głębszy wgląd w sztukę w porównaniu z bardziej romantyczną adaptacją filmową „My Fair Lady”. Jednak kilka krytycznych uwag dotyczyło możliwości odniesienia się do postaci i doświadczenia czytania sztuki jako nieco przestarzałej, podczas gdy niektóre wydania mają problemy z brakującą zawartością lub słabym formatowaniem.

⬤ Oferuje znaczący wgląd w tożsamość i klasę społeczną.
⬤ Humor i sarkazm w pisarstwie Shawa są dobrze doceniane.
⬤ Oryginalny tekst jest wciągający i zawiera pomocny dodatkowy kontekst.
⬤ Sztukę czyta się szybko i łatwo, a jej treść jest aktualna nawet dziś.
⬤ Niektóre wydania zapewniają czyste formatowanie i mniej zakłóceń w stosunku do oryginalnego dzieła.

⬤ Postacie mogą być postrzegane jako niesympatyczne lub irytujące.
⬤ Niektóre wydania cierpią z powodu brakujących scen i słabej edycji.
⬤ Czytelnicy uważają, że dialogi są nieco przestarzałe i mniej wciągające.
⬤ Różnice między sztuką a musicalem mogą rozczarować fanów „My Fair Lady”.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że bezpośredniemu czytaniu brakuje uroku przedstawień scenicznych lub filmowych.

(na podstawie 413 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Pygmalion: 1941 Version with Variants from the 1916 Edition

Zawartość książki:

Kiedy profesor fonetyki Henry Higgins zakłada się z pułkownikiem Pickeringiem, że może nauczyć nawet rynsztokową sprzedawczynię kwiatów mówić jak księżna, nie spodziewa się, że jego eksperyment społeczny będzie najeżony trudnościami, a za jej cockneyowym językiem, dziewczyna, o której mowa, Eliza Doolittle, ma własny umysł, pomysły i aspiracje.

Sprawy dochodzą do punktu kulminacyjnego, gdy istota zaczyna buntować się przeciwko swojemu stwórcy - a scena jest ustawiona dla sztuki, która kwestionuje system klasowy, pozory społeczne i rolę kobiet w społeczeństwie. Powszechnie uważany za najbardziej udane dzieło Shawa dla sceny, Pigmalion - tutaj prezentowany w oryginalnej wersji z 1916 roku, z bogactwem dodatkowych materiałów, w tym późniejszymi poprawkami i dodatkami autora do tekstu - zrodził wiele ekranizacji, w tym słynny musical My Fair Lady z 1956 roku na Broadwayu, i pokazuje niezmienną zdolność starożytnego mitu do znajdowania nowych wcieleń we współczesnym życiu.