Pigmalion i major Barbara

Opinie czytelników

Sztuki Bernarda Shawa, zwłaszcza „Pigmalion” i „Major Barbara”, są uważane za znaczący wkład w literaturę angielską. Czytelnicy doceniają satyryczny styl Shawa i komentarze społeczne, ale mają mieszane uczucia co do struktury i dodatkowych materiałów w tekstach.

Chwalone jest mistrzostwo Shawa w satyrze i krytyczny wgląd w społeczeństwo. Wielu czytelników uważa „Pigmaliona” za inteligentną i humorystyczną krytykę brytyjskiego społeczeństwa. Najlepsze wydanie „Major Barbary” zostało docenione za dokładność i włączenie cennego materiału źródłowego.

Niektórzy czytelnicy wyrażają rozczarowanie dodatkowymi esejami i przedmowami, uznając je za niepotrzebne i nudne. „Major Barbara” jest postrzegana jako mniej wciągająca niż »Pigmalion«, a niektórzy krytykują poglądy Shawa na ekonomię i strukturę jego sztuk.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Pygmalion and Major Barbara

Zawartość książki:

George Bernard Shaw był największym brytyjskim dramaturgiem po Szekspirze, satyrykiem równym Jonathanowi Swiftowi i dramaturgiem, którego najgłębszym darem była umiejętność zmuszania widzów do myślenia poprzez prowokowanie ich do śmiechu.

W jednej ze swoich najbardziej lubianych sztuk, Pigmalion, która później stała się podstawą musicalu My Fair Lady, Shaw zmusza publiczność do dostrzeżenia całkowitego absurdu i hipokryzji różnic klasowych, gdy profesor Henry Higgins zakłada się, że może przekształcić zwykłą dziewczynę z kwiatami w damę - a następnie przedstawić ją jako księżną - po prostu zmieniając jej mowę i maniery.

W Major Barbara Shaw tworzy dramat ekscentrycznego milionera, romantycznego poety i zbłąkanej zbawicielki dusz, samej Major Barbary, w przewrotnym arcydziele wyrafinowanego przekomarzania się i eleganckiego humoru. Jego błyskotliwe dialogi, w połączeniu z paradoksem i teorią socjalizmu, nigdy nie przestają łaskotać, bawić i rzucać wyzwań.