Androkles i lew

Opinie czytelników

Recenzje „Androcles and the Lion” podkreślają wciągającą fabułę i wnikliwy komentarz Shawa na temat religii. Czytelnicy doceniają humor i znaczenie sztuki dla tematów dobroci i człowieczeństwa. Wiele recenzji wyraża jednak rozczarowanie z powodu pominięcia przedmowy Shawa, która ich zdaniem jest kluczowa dla zrozumienia głębszych znaczeń dzieła. Jakość produkcji jest ogólnie chwalona, choć niektórzy recenzenci zauważają, że brakuje w niej ilustracji i konkretnych elementów związanych z alfabetem Shawa.

⬤ Dobrze wyprodukowany scenariusz
⬤ łatwy w czytaniu
⬤ wciągająca sztuka z dobrym humorem
⬤ wnikliwy komentarz na temat religii
⬤ cenny na zajęcia aktorskie
⬤ mądra historia i współczesna przypowieść
⬤ nadaje się do nauczania umiejętności sekwencjonowania w kontekście edukacyjnym.

⬤ Brak ważnej przedmowy Shawa
⬤ brak ilustracji i alfabetu szawajskiego
⬤ niektórzy postrzegają fabułę jako przewidywalną
⬤ postrzegana jako nie będąca jednym z lepszych wysiłków Shawa
⬤ niektórzy uważają, że część tekstu jest sucha.

(na podstawie 25 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Androcles and the Lion

Zawartość książki:

Androcles and the Lion to sztuka z 1912 roku napisana przez George'a Bernarda Shawa.

Jest to opowieść Shawa o Androklesie, niewolniku, który zostaje uratowany dzięki miłosierdziu lwa. W sztuce Shaw przedstawia Androklesa jako jednego z wielu chrześcijan prowadzonych do Koloseum na tortury.

Postacie w sztuce są przykładem kilku tematów i dotyczą zarówno współczesnego, jak i rzekomego wczesnego chrześcijaństwa, w tym zderzenia kulturowego między naukami Jezusa a tradycyjnymi rzymskimi wartościami. Sztuka została napisana w czasach, gdy Kościół chrześcijański miał znaczący wpływ na społeczeństwo i istniała silna presja na niewierzących w życiu publicznym. Odwrócenie ról w sztuce prawdopodobnie służyło wywołaniu empatii u docelowej publiczności.

Bohaterowie reprezentują również różne „typy” wierzących chrześcijan. Podróż i wynik każdej z postaci jasno pokazują, z którymi wierzącymi Shaw sympatyzuje najbardziej, zwłaszcza z Lavinią.