Pamiętnik zbędnego mężczyzny i inne opowiadania

Opinie czytelników

Książka jest zbiorem opowiadań Turgieniewa, poruszających tematy miłości, straty i egzystencjalizmu przez pryzmat dobrze skonstruowanych narracji, szczególnie znanych z filozoficznych spostrzeżeń i żywych portretów postaci. Jednak niektórzy czytelnicy napotkali problemy z formatem i prezentacją, co wpłynęło na ich wrażenia z lektury.

⬤ Prowokujące do myślenia tematy, szczególnie wokół miłości i egzystencjalizmu
⬤ wnikliwe portrety postaci
⬤ pięknie napisane
⬤ sprytny i dowcipny styl
⬤ ogólnie przyjemne refleksje filozoficzne.

⬤ Trudności w czytaniu ze względu na dziwaczny dobór czcionek
⬤ pewne problemy z formatowaniem na platformach cyfrowych
⬤ tekst może nie synchronizować się poprawnie z urządzeniami Kindle.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Diary of a Superfluous Man and Other Stories

Zawartość książki:

Iwan Siergiejewicz Turgieniew (9 listopada (28 października) 1818 - 3 września (22 sierpnia) 1883) był rosyjskim powieściopisarzem, autorem opowiadań, poetą, dramaturgiem, tłumaczem i popularyzatorem literatury rosyjskiej na Zachodzie.

Jego pierwsza ważna publikacja, zbiór opowiadań zatytułowany A Sportsman's Sketches (1852), była kamieniem milowym rosyjskiego realizmu. Jego powieść Ojcowie i synowie (1862) uważana jest za jedno z najważniejszych dzieł XIX-wiecznej literatury pięknej.

Artystyczna czystość Turgieniewa sprawiła, że stał się on ulubieńcem podobnie myślących powieściopisarzy następnego pokolenia, takich jak Henry James i Joseph Conrad, z których obaj bardzo woleli Turgieniewa od Tołstoja i Dostojewskiego. James, który napisał nie mniej niż pięć krytycznych esejów na temat twórczości Turgieniewa, twierdził, że "jego zasługa formy jest pierwszego rzędu" (1873) i chwalił jego "wykwintną delikatność", która "sprawia, że zbyt wielu jego rywali wydaje się trzymać nas, w porównaniu, brutalnymi środkami i wprowadzać nas, w porównaniu, do wulgarnych rzeczy" (1896). Vladimir Nabokov, znany ze swobodnego odrzucania wielu wielkich pisarzy, chwalił "plastyczną, muzyczną, płynną prozę" Turgieniewa, ale krytykował jego "mozolne epilogi" i "banalne prowadzenie fabuły". Nabokov stwierdził, że Turgieniew "nie jest wielkim pisarzem, choć przyjemnym" i umieścił go na czwartym miejscu wśród XIX-wiecznych rosyjskich prozaików, za Tołstojem, Gogolem i Antonem Czechowem, ale przed Dostojewskim. Jego idealistyczne poglądy na temat miłości, a zwłaszcza oddania, jakie żona powinna okazywać mężowi, były cynicznie przywoływane przez postacie w "Anonimowej historii" Czechowa. Isaiah Berlin uznał zaangażowanie Turgieniewa w humanizm, pluralizm i stopniowe reformy zamiast gwałtownej rewolucji za reprezentujące najlepsze aspekty rosyjskiego liberalizmu. (wikipedia.org)