Opowieść o Niggunie

Opinie czytelników

„Opowieść o Niggunie” Elie Wiesela to przejmujący poemat narracyjny odzwierciedlający dylematy moralne, przed którymi stanął podczas Holokaustu, zainspirowany prawdziwymi wydarzeniami związanymi z niemożliwą do podjęcia decyzją rabina w getcie. Książka jest ceniona za swoją głębię, emocjonalny oddźwięk i piękne ilustracje, mimo że jest dość krótka.

Książka jest wzruszająca i pięknie napisana, oferując głębokie lekcje na temat współczucia, moralności i ludzkiego ducha. Czytelnicy podkreślają potężną narrację Wiesela, emocjonalną i rozdzierającą serce treść, znaczenie pamięci o Holokauście oraz piękne ilustracje towarzyszące tekstowi. Głębia narracji rezonuje zarówno z żydowskimi czytelnikami, jak i tymi niezaznajomionymi z kulturą żydowską, czyniąc ją uniwersalną refleksją na temat ludzkości.

Niektórzy czytelnicy uważają, że książka jest dość krótka i pozbawiona złożoności, co może ograniczać jej przydatność jako narzędzia dydaktycznego w salach lekcyjnych. Ponadto osoby niezaznajomione z żydowskimi zwyczajami mogą mieć wrażenie, że nie dostrzegają pewnych niuansów tekstu. Kilku recenzentów sugeruje również, że jej zwięzłość może nie sprzyjać dogłębnej analizie.

(na podstawie 12 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Tale of a Niggun

Zawartość książki:

Oparty na prawdziwym wydarzeniu, które miało miejsce podczas II wojny światowej, ten przejmujący poemat narracyjny o historii, nieśmiertelności i sile pieśni towarzyszy wspaniałym, pełnokolorowym obrazom wielokrotnie nagradzanego artysty Marka Podwala.

Jest wieczór przed świętem Purim, a naziści dali przywódcom getta dwadzieścia cztery godziny na wydanie dziesięciu Żydów, którzy mają zostać powieszeni, aby "pomścić" śmierć dziesięciu synów Hamana, czarnego charakteru historii Purim, która świętuje triumf Żydów z Persji nad potencjalnym ludobójstwem około 2400 lat temu. Jeśli przywódcy odmówią, całe getto zostanie zlikwidowane. Przerażeni Żydzi udają się po radę do rabina getta, który każe im wrócić następnego ranka. W ciągu nocy rabin wywołuje duchy rabinów z minionych wieków, ale nikt nie może udzielić mu satysfakcjonującej odpowiedzi; nigdy nie spotkali się z czymś takim. Osiemnastowieczny mistyk i założyciel chasydyzmu, Ba'al Szem Tow, próbuje wstawić się u Boga, śpiewając niggun, bezsłowną, radosną melodię z mocą zerwania łańcuchów zła, ale jego wysiłki kończą się niepowodzeniem. Ze złamanym sercem Ba'al Szem Tow uczy niggun rabina getta i znika. Tego wieczoru wszyscy mieszkańcy getta zostają zgromadzeni na dziedzińcu synagogi. Kiedy nikt się nie zgłasza, zostają poinformowani, że za godzinę wszyscy zostaną zabici. Jak przygotować się na śmierć? Pytanie to zostaje zadane rabinowi getta, a on uczy zgromadzoną społeczność pieśni, której poprzedniej nocy nauczył go Ba'al Szem Tow.

Gdy ich głosy unoszą się w górę, dołączają do nich głosy Żydów z minionych wieków z całego świata, wszyscy śpiewają niggun Ba'al Szem Towa, gdy rozpoczyna się masakra. A gdy dusze tych mężczyzn, kobiet i dzieci wznoszą się do nieba, ich pieśń trwa nieprzerwanie do końca czasów i jeszcze dłużej.

Ze wstępem Elishy Wiesela.