Legendy naszych czasów

Opinie czytelników

Książka jest potężnym zbiorem esejów i refleksji Elie Wiesela, który porusza tematy Holokaustu, pamięci i wpływu okrucieństwa na tożsamość osobistą i zbiorową. Wielu czytelników uznało jego pisarstwo za głębokie, poruszające i wpływowe, zwracając uwagę na emocjonalną głębię i historyczne spostrzeżenia obecne w jego pracach.

⬤ Głęboko poruszające i prowokujące do myślenia.
⬤ Oferuje unikalne historyczne spostrzeżenia i emocjonalne refleksje na temat Holokaustu.
⬤ Zawiera mocne eseje, które uzasadniają uznanie Wiesela.
⬤ Wciągająca narracja, która wywołuje silne emocje.
⬤ Bardzo wpływowa i zapadająca w pamięć, z wieloma czytelnikami powracającymi do książki z biegiem czasu.

⬤ Niektórzy czytelnicy początkowo uznali pracę Wiesela za przereklamowaną, choć opinie zmieniły się po przeczytaniu głębszych esejów.
⬤ Emocjonalny wpływ może być przytłaczający, co może nie odpowiadać wszystkim czytelnikom.
⬤ Niektóre części książki nie zostały w pełni omówione w klasie, co może ograniczyć zrozumienie.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Legends of Our Time

Zawartość książki:

Jako dziecko w Sighet, jako młody chłopiec w Auschwitz, jako nastoletni przesiedleniec wędrujący po Europie po II wojnie światowej, jako młody człowiek na początku swojej kariery pisarza, świadka i działacza na rzecz praw człowieka, Elie Wiesel miał nawiedzające, często surrealistyczne spotkania z szeroką gamą ludzi - mędrcami, mistykami, nauczycielami i marzycielami. W Legends of Our Time dzieli się z nami niektórymi z ich historii.

W autobusie w Tel Awiwie Wiesel spotyka osławionego komendanta baraków w Auschwitz, który zmusza go do konfrontacji z demonami przeszłości, o których myślał, że już dawno odeszły w niepamięć. Podczas podróży przez Hiszpanię podchodzi do niego młody katolik trzymający starożytny dokument rodzinny w nieznanym języku; napisany po hebrajsku w 1492 roku przez marranowskiego przodka mężczyzny, dumnie ogłasza przyszłym pokoleniom żydowskie pochodzenie rodziny. Dwadzieścia lat po deportacji z Sighet, Wiesel powraca, by odkryć, że jedyną brakującą rzeczą jest 10 000 Żydów z miasta i zbiorowa pamięć o ich istnieniu.

W moskiewskiej synagodze jesienią 1967 roku Wiesel znajduje sanktuarium wypełnione młodymi Żydami, którzy w cudowny sposób wykształcili się w swojej historii i starożytnym języku, którzy śpiewają hebrajskie pieśni na ulicy, podczas gdy agenci KGB spisują nazwiska. A od rabina z Auschwitz, który pościł w Jom Kippur, Wiesel dowiaduje się, że istnieje więcej niż jeden sposób na konfrontację z Bogiem, który wydaje się porzucać swój lud.