Dylemat lekarza

Opinie czytelników

Książka „The Doctor's Dilemma” autorstwa George'a Bernarda Shawa to prowokująca do myślenia i humorystyczna eksploracja etyki medycznej i osobistych dylematów, przed którymi staje lekarz. Porusza poważne pytania dotyczące decyzji związanych z opieką zdrowotną w komediowy sposób, prezentując unikalny styl Shawa, który łączy humor z krytycznym komentarzem społecznym.

Sztuka zawiera dobrze wykreowane postacie, dowcipne dialogi i intrygujące założenie, które angażuje się w poważne kwestie związane zarówno z przeszłymi, jak i obecnymi systemami opieki zdrowotnej. Recenzenci doceniają zdolność Shawa do skłaniania widzów do myślenia, jednocześnie rozśmieszając ich, zwracając uwagę na trafność i humor dzieła. Wielu czytelników uznało historię za zachwycającą i wciągającą, wyrażając chęć poznania większej liczby dzieł Shaw.

Niektórzy czytelnicy uznali długą przedmowę za przestarzałą i niepotrzebną, sugerując, że można ją pominąć. Dodatkowo, jeden z recenzentów zgłosił niezadowolenie z fizycznej jakości oprawy książki, wskazując, że jest ona słabo wykonana i trudna w obsłudze.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Doctor's Dilemma

Zawartość książki:

George Bernard Shaw (26 lipca 1856 - 2 listopada 1950), znany po prostu jako Bernard Shaw, był irlandzkim dramaturgiem, krytykiem, polemistą i działaczem politycznym. Jego wpływ na zachodni teatr, kulturę i politykę rozciągał się od lat 80. XIX wieku do jego śmierci i później. Napisał ponad sześćdziesiąt sztuk, w tym najważniejsze dzieła, takie jak Człowiek i nadczłowiek (1902), Pigmalion (1912) i Święta Joanna (1923). Dzięki twórczości obejmującej zarówno współczesną satyrę, jak i historyczną alegorię, Shaw stał się czołowym dramaturgiem swojego pokolenia, a w 1925 roku otrzymał literacką Nagrodę Nobla.

Urodzony w Dublinie, Shaw przeprowadził się do Londynu w 1876 roku, gdzie walczył o pozycję pisarza i powieściopisarza oraz rozpoczął rygorystyczny proces samokształcenia. W połowie lat osiemdziesiątych stał się szanowanym krytykiem teatralnym i muzycznym. Po przebudzeniu politycznym dołączył do gradualistycznego Towarzystwa Fabiańskiego i stał się jego najbardziej znanym pamflecistą. Shaw pisał sztuki przez lata przed swoim pierwszym publicznym sukcesem, Arms and the Man w 1894 roku. Pod wpływem Henryka Ibsena starał się wprowadzić nowy realizm do anglojęzycznego dramatu, wykorzystując swoje sztuki jako narzędzia do rozpowszechniania swoich idei politycznych, społecznych i religijnych. Na początku XX wieku jego reputacja jako dramaturga została zapewniona dzięki serii krytycznych i popularnych sukcesów, w tym Major Barbara, The Doctor's Dilemma oraz Caesar and Cleopatra.

... W 1938 roku napisał scenariusz do filmowej wersji Pigmaliona, za który otrzymał Oscara. Jego apetyt na politykę i kontrowersje pozostał niezmieniony; pod koniec lat dwudziestych w dużej mierze wyrzekł się gradualizmu Towarzystwa Fabiańskiego i często pisał i wypowiadał się przychylnie o dyktaturach prawicy i lewicy - wyrażał podziw zarówno dla Mussoliniego, jak i Stalina. W ostatniej dekadzie swojego życia wygłaszał mniej publicznych oświadczeń, ale nadal pisał płodnie, aż na krótko przed śmiercią, w wieku dziewięćdziesięciu czterech lat, odrzucając wszystkie państwowe zaszczyty, w tym Order Zasługi w 1946 roku.

Od śmierci Shawa opinie naukowców i krytyków na temat jego dzieł były zróżnicowane, ale wśród brytyjskich dramaturgów był regularnie oceniany jako drugi po Szekspirze; analitycy uznają jego rozległy wpływ na pokolenia anglojęzycznych dramaturgów. Słowo Shavian weszło do języka jako obejmujące idee Shawa i jego sposoby ich wyrażania. (wikipedia.org)