Zniknięcie rytuałów: Topologia teraźniejszości

Opinie czytelników

Książka bada równowagę między pracą a zabawą, znaczenie rytuałów i konsekwencje społeczeństwa, które ma coraz większą obsesję na punkcie informacji i produktywności. Prowokuje do głębokiej refleksji nad współczesnymi kwestiami związanymi z tożsamością i autentycznością, czerpiąc z idei filozoficznych. Podczas gdy wielu czytelników uważa ją za wnikliwą i stymulującą intelektualnie, inni zauważają, że zwięzłość i złożoność tekstu może być frustrująca i wymagająca, szczególnie bez wcześniejszej znajomości przywoływanych filozofów.

Książka jest chwalona za to, że jest wciągająca, wnikliwa i prowokująca do myślenia. Porusza istotne współczesne kwestie dotyczące równowagi między zabawą a pracą oraz znaczenia rytuałów. Czytelnicy uznali ją za wartościową lekturę, która zachęca do głębokiej refleksji, a wielu doceniło jasny i rygorystyczny styl Hana. Jest ona uważana za ważną pracę, która oferuje prawdziwe i żywe myślenie o współczesnym życiu.

Niektórzy czytelnicy uznali książkę za frustrującą ze względu na jej zwięzłość i założenie wysokiego poziomu zrozumienia filozoficznego od czytelnika. Szybko obejmuje złożone tematy historyczne, nie dostarczając jasnych rozwiązań. Ponadto pojawiły się skargi dotyczące jasności angielskiego tłumaczenia, które niektórzy uznali za mylące.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Disappearance of Rituals: A Topology of the Present

Zawartość książki:

Nieokiełznany neoliberalizm i nieubłagana siła produkcji doprowadziły do kryzysu wspólnoty w XXI wieku: narcystyczny kult autentyczności i masowe zwrócenie się do wewnątrz są jednymi z patologii przez nią wywołanych. Jesteśmy jednostkami pływającymi w zatomizowanym społeczeństwie, w którym utrata symbolicznych struktur nieodłącznie związanych z rytualnym zachowaniem doprowadziła do nadmiernego uzależnienia od tego, co przypadkowe, aby sterować tożsamością.

Unikając cukierkowej nostalgii za rytuałami przeszłości, Han przedstawia genealogię ich zaniku jako sposób na zdiagnozowanie patologii teraźniejszości. Zestawia wspólnotę bez komunikacji - gdzie intensywność wspólnoty w milczącym uznaniu zapewnia strukturę i znaczenie - z dzisiejszą komunikacją bez wspólnoty, która pozbawia zbiorowe uczucia i pozostawia jednostki narażone na wyzysk i manipulację przez neoliberalną psychopolitykę. Wspólnota, która jest dziś wszędzie przywoływana, jest atroficzną i utowarowioną społecznością, której brakuje symbolicznej mocy łączenia ludzi. Dla Hana tylko wzajemna praktyka uznania, wynikająca z rytualnego dzielenia się symboliką między członkami społeczności, tworzy przyczółki obiektywności, pozwalając nam nadać sens czasowi.

Ta nowa książka jednego z najbardziej kreatywnych współczesnych teoretyków kultury zainteresuje szerokie grono czytelników.