Znikanie rytuałów: Topologia teraźniejszości

Opinie czytelników

Książka ta jest wysoko ceniona za głębokie spojrzenie na związek współczesnego społeczeństwa z rytuałem i produktywnością. Choć stanowi ona wyzwanie dla czytelników, by ponownie zastanowili się nad tożsamością i społecznością we współczesnym kontekście, zakłada ona również znaczące doświadczenie w filozofii, co może utrudniać niektórym czytelnikom jej zrozumienie. Pomimo swojej złożoności, książka została doceniona za swoją trafność i prowokujący do myślenia charakter.

⬤ Głęboko wnikliwe spojrzenie na równowagę między rytuałem a produktywnością
⬤ istotne dla współczesnych kwestii społecznych
⬤ dostarcza prawdziwych filozoficznych przemyśleń
⬤ chwalony za jasność i bezpośredniość
⬤ zachęca do refleksji.

⬤ Zakłada wysoki poziom wcześniejszej wiedzy z zakresu filozofii
⬤ może być myląca ze względu na szybkie przeglądy historyczne
⬤ niektórzy czytelnicy uznali tłumaczenie za problematyczne, prowadzące do nieporozumień.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Disappearance of Rituals: A Topology of the Present

Zawartość książki:

Nieokiełznany neoliberalizm i nieubłagana siła produkcji doprowadziły do kryzysu wspólnoty w XXI wieku: narcystyczny kult autentyczności i masowe zwrócenie się do wewnątrz są jednymi z patologii przez nią wywołanych. Jesteśmy jednostkami pływającymi w zatomizowanym społeczeństwie, w którym utrata symbolicznych struktur nieodłącznie związanych z rytualnym zachowaniem doprowadziła do nadmiernego uzależnienia od tego, co przypadkowe, aby sterować tożsamością.

Unikając cukierkowej nostalgii za rytuałami przeszłości, Han przedstawia genealogię ich zaniku jako sposób na zdiagnozowanie patologii teraźniejszości. Zestawia wspólnotę bez komunikacji - gdzie intensywność wspólnoty w milczącym uznaniu zapewnia strukturę i znaczenie - z dzisiejszą komunikacją bez wspólnoty, która pozbawia zbiorowe uczucia i pozostawia jednostki narażone na wyzysk i manipulację przez neoliberalną psychopolitykę. Wspólnota, która jest dziś wszędzie przywoływana, jest atroficzną i utowarowioną społecznością, której brakuje symbolicznej mocy łączenia ludzi. Dla Hana tylko wzajemna praktyka uznania, wynikająca z rytualnego dzielenia się symboliką między członkami społeczności, tworzy przyczółki obiektywności, pozwalając nam nadać sens czasowi.

Ta nowa książka jednego z najbardziej kreatywnych współczesnych teoretyków kultury zainteresuje szerokie grono czytelników.