Zapach czasu: esej filozoficzny o sztuce trwania

Opinie czytelników

Książka zebrała mieszane recenzje, a niektórzy czytelnicy chwalą jej filozoficzne spostrzeżenia i refleksje na temat współczesnego życia, podczas gdy inni krytykują jej skomplikowany styl pisania i brak jasności. Wielu uważa ją za prowokującą do myślenia i odnoszącą się do współczesnych kwestii, ale niektórzy uważają, że nie utrzymuje spójnej argumentacji i jest zbyt zawiła.

⬤ Wnikliwa i prowokująca do myślenia treść
⬤ istotne dyskusje na temat postrzegania czasu i współczesnego życia
⬤ promuje kontemplację i refleksję
⬤ wciągająca dla osób zainteresowanych filozofią
⬤ niektórzy czytelnicy uważają ją za podnoszącą na duchu z pozytywnym nastawieniem.

⬤ Złożony i zawiły styl pisania, który może być trudny do naśladowania
⬤ brak wyraźnego wątku narracyjnego
⬤ niektóre pomysły są postrzegane jako powtarzalne lub nie w pełni rozwinięte
⬤ może być zbyt akademicki dla ogółu czytelników
⬤ niektóre sekcje mogą wydawać się suchym „waflem”.

(na podstawie 20 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Scent of Time: A Philosophical Essay on the Art of Lingering

Zawartość książki:

W swoich filozoficznych rozważaniach na temat sztuki trwania, uznany teoretyk kultury Byung-Chul Han argumentuje, że wartość, jaką przywiązujemy dziś do vita activa, powoduje kryzys naszego poczucia czasu. Nasze przywiązanie do vita activa tworzy imperatyw pracy, który degraduje człowieka do roli pracującego zwierzęcia, animal laborans.

Jednocześnie nadaktywność, która charakteryzuje nasze codzienne obowiązki, pozbawia człowieka zdolności do zatrzymywania się i kontemplacji. Dlatego niemożliwe staje się doświadczanie czasu jako satysfakcjonującego.

Opierając się na wielu myślicielach, w tym Heideggerze, Nietzschem i Arendt, Han argumentuje, że możemy przezwyciężyć ten czasowy kryzys tylko poprzez ożywienie vita contemplativa i ponowne nauczenie się sztuki trwania. To, co odróżnia ludzi od innych zwierząt, to zdolność do refleksji i kontemplacji, a kiedy życie odzyskuje tę zdolność, tę sztukę trwania, zyskuje na czasie i przestrzeni, na trwaniu i ogromie.