Żart

Opinie czytelników

Pierwsza powieść Milana Kundery, „Żart”, jest powszechnie chwalona za błyskotliwe przedstawienie złożoności ludzkiej egzystencji, absurdu socjalizmu i ironicznych konsekwencji systemów politycznych dla życia osobistego. Wielu recenzentów chwali połączenie przemyślanej narracji i emocjonalnego rezonansu, eksplorując tematy miłości, zemsty i ludzkiej kondycji. Niektórzy czytelnicy uważają jednak, że proza jest trudna ze względu na długie akapity i złożoną strukturę, a także krytykę dotyczącą rozwoju postaci, zwłaszcza postaci kobiecych.

Głęboka eksploracja ludzkiej egzystencji i emocjonalnych tematów.

Świetnie napisana, z mieszanką przemyślanej narracji i ironii.

(na podstawie 74 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Joke

Zawartość książki:

"Przemyślana, zawiła, ambiwalentna powieść o zasięgu wielkości." --John Updike.

"Nie sposób oddać tu sprawiedliwości subtelnościom, komizmowi i mądrości tej bardzo pięknej powieści. Milan Kundera jest artystą, bez wątpienia jednym z najlepszych, jakich można znaleźć gdziekolwiek, który mówi, że dobro (i zło), które wypływa z ludzkich dusz, ma o wiele większe znaczenie niż czyny państwa. I mówi to z pasją, humorem i miłością". --Salman Rushdie

Zbyt często ta genialna powieść o udaremnionej miłości i poronionej zemście była czytana ze względu na jej polityczne implikacje. Teraz, ponad ćwierć wieku po pierwszej publikacji Żartu i kilka lat po upadku narzuconego przez Sowietów reżimu czechosłowackiego, łatwiej jest odłożyć takie implikacje na bok na rzecz docenienia książki (i całej twórczości Milana Kundery) jako tego, czym naprawdę jest: wielką, poruszającą literaturą, która rzuca nowe światło na odwieczne tematy ludzkiej egzystencji.

Niniejsze wydanie stanowi dla anglojęzycznych czytelników ważny kolejny krok w kierunku przewartościowania Żartu. Z powodów opisanych w nocie autorskiej, Milan Kundera poświęcił wiele czasu na stworzenie całkowicie poprawionego tłumaczenia, które odzwierciedla oryginał tak dokładnie, jak tylko może to być możliwe: odzwierciedla go w wierności nie tylko słowom i składni, ale także charakterystycznym dykcjom i tonacjom narratorów powieści. Rezultatem jest nic innego jak przywrócenie klasyki.