Księga śmiechu i zapomnienia

Opinie czytelników

„Księga śmiechu i zapomnienia” Milana Kundery to złożona i pięknie wykonana powieść, która przeplata polityczną satyrę, emocjonalną głębię i filozoficzne spostrzeżenia poprzez zbiór połączonych ze sobą historii. Rozgrywająca się na tle Praskiej Wiosny, porusza tematy pamięci, wygnania, miłości i więzi międzyludzkich. Choć wielu czytelników uważa tę prozę za mistrzowską i prowokującą do myślenia, niektórzy zwracają uwagę na jej wymagającą strukturę i graficzną zawartość.

⬤ Mistrzowskie pisarstwo i poetycka proza
⬤ Głęboka emocjonalna i filozoficzna eksploracja
⬤ Bogate, angażujące postacie
⬤ Humorystyczne momenty przeplatają się z poważnymi tematami
⬤ Odporny komentarz na temat wolności politycznej i osobistej
⬤ Pięknie przetłumaczone, zwiększające wrażenia z czytania.

⬤ Nieliniowa struktura może dezorientować niektórych czytelników
⬤ Niektórzy uważają, że treść jest zbyt graficzna lub pikantna
⬤ Mieszane uczucia co do spójności poszczególnych historii
⬤ Nie wszyscy czytelnicy uważają, że humor jest skuteczny lub obecny
⬤ Może wydawać się gęsty i wymaga wielokrotnego czytania dla pełnego docenienia.

(na podstawie 125 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Book of Laughter and Forgetting

Zawartość książki:

"Absolutnie olśniewająca rozrywka.... Podniecająca na każdym poziomie - politycznym, erotycznym, intelektualnym, a przede wszystkim humorystycznym.” --Newsweek

"Księga śmiechu i zapomnienia nazywa się powieścią, choć jest po części baśnią, po części krytyką literacką, po części traktatem politycznym, po części muzykologią i po części autobiografią. Może nazywać się jak chce, bo całość jest genialna.” --New York Times

Bogata w historie, postacie i wyobraźnię Księga śmiechu i zapomnienia to powieść, która przyniosła Milanowi Kunderze pierwszy wielki międzynarodowy sukces pod koniec lat siedemdziesiątych. Podobnie jak cała jego twórczość, jest ona cenna nie tylko ze względu na swoje historyczne implikacje. W siedmiu cudownie zintegrowanych częściach różne aspekty ludzkiej egzystencji są powiększane i pomniejszane, porządkowane i podkreślane, na nowo badane, analizowane i doświadczane.