Powolność

Opinie czytelników

„Powolność” Milana Kundery to krótka powieść, która eksploruje tematy pamięci, szybkości i złożoności relacji międzyludzkich poprzez przeplatające się narracje osadzone w różnych okresach czasu. Łączy filozoficzne refleksje z narracją, którą niektórzy czytelnicy uważają za zabawną, ale pozbawioną głębi jego poprzednich dzieł. Choć ma swoje zalety, rozczarowała również wielu długoletnich fanów.

Powieść oferuje wnikliwe obserwacje na temat pamięci i szybkości, bogate w pomysły, które prowokują do myślenia. Wielu czytelników doceniło jej humorystyczne elementy, dowcipny styl i zdolność do zmuszania czytelników do głębokiej refleksji. Wielu uznało ją za szybką i wciągającą lekturę, prezentującą charakterystyczny styl narracji Kundery, z naciskiem na studium postaci i analizę społeczną.

W wielu recenzjach wskazywano, że rozwój postaci i fabuły był rozczarowujący w porównaniu do wcześniejszych dzieł Kundery. Niektórzy czytelnicy uważali, że książka zbyt mocno opiera się na filozoficznych rozważaniach kosztem spójnej fabuły. Niektórzy uznali ją za powtarzalną, prymitywną lub pozbawioną uroku jego najlepszych powieści, co doprowadziło do rozczarowania tych, którzy oczekiwali tradycyjnego doświadczenia Kundery.

(na podstawie 45 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Slowness

Zawartość książki:

"Irresistible.... Slowness to oda do zmysłowego wypoczynku, do cieszenia się przyjemnością, a nie tylko jej poszukiwania." -- Mirabella

Najlżejsza powieść Milana Kundery, divertimento, opera buffa, Powolność jest również pierwszym dziełem fikcyjnym tego autora napisanym w języku francuskim.

Zakłopotany i oczarowany czytelnik podąża za narratorem Powolności przez noc świętojańską, w której dwie opowieści o uwodzeniu, oddzielone od siebie o ponad dwieście lat, przeplatają się i oscylują między wzniosłością a komizmem.

U podstaw tej libertyńskiej fantazji leży głęboka medytacja nad współczesnym życiem: o sekretnej więzi między powolnością a pamięcią, o związku między pragnieniem zapomnienia naszej epoki a sposobem, w jaki oddaliśmy się demonowi szybkości. I o "tancerzach" opętanych pasją bycia widzianymi, dla których życie jest jedynie nieustannym pokazem pozbawionym wszelkiej intymności i radości.