Niewiedza

Opinie czytelników

„Niewiedza” Milana Kundery to kontemplacyjna powieść poruszająca tematy nostalgii, pamięci i emocjonalnych zawirowań, z jakimi borykają się wygnańcy powracający do ojczyzny po długiej nieobecności. Choć bogata w filozoficzne spostrzeżenia i refleksje postaci, narracja czasami wydaje się rozproszona i może brakować jej wciągającej fabuły.

Wielu czytelników chwali zdolność Kundery do przekształcania prostych gestów i wspomnień w głębokie filozoficzne eksploracje. Zwięzłość powieści jest postrzegana jako mocna strona, pozwalająca na szybką, ale wpływową lekturę. Pisarstwo jest opisywane jako poetyckie, wciągające i bogate w pomysły, dzięki czemu prowokuje do myślenia. Bohaterowie, Irena i Josef, rezonują z czytelnikami, oferując osobisty, ale uniwersalny wgląd w doświadczenia imigrantów i naturę powrotu do domu. Włączenie tematów takich jak tożsamość narodowa i utracona miłość dodaje narracji głębi i możliwości odniesienia.

Krytycy zauważają, że fabuła może wydawać się cienka i meandrująca, a niektórzy sugerują, że powieść czyta się bardziej jak serię refleksji niż spójną historię. Istnieją wzmianki o postaciach, które wydają się egocentryczne lub odłączone, co prowadzi do chwil frustracji czytelników. Niektórzy uważają, że techniki narracyjne Kundery, choć unikalne, mogą czasami wpływać negatywnie na rozwój postaci lub utrudniać przepływ historii. Kilku czytelników stwierdziło, że filozoficzne rozważania prowadzą do dezorientacji, utrudniając utrzymanie zaangażowania w narrację.

(na podstawie 60 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Ignorance

Zawartość książki:

„Kundera po raz kolejny dostarcza uwodzicielskiej, inteligentnej rozrywki... (z) elegancją i wdziękiem”. -- Washington Post Book World

"Po mistrzowsku.” -- Newsweek

Błyskotliwa powieść osadzona we współczesnej Pradze, autorstwa jednego z najwybitniejszych pisarzy naszych czasów.

Mężczyzna i kobieta spotykają się przypadkiem podczas powrotu do ojczyzny, którą porzucili 20 lat wcześniej, gdy zdecydowali się zostać wygnańcami. Czy uda im się podjąć wątek ich dziwnej historii miłosnej, przerwanej niemal tak szybko, jak się zaczęła, a następnie zagubionej w przypływach historii? Prawda jest taka, że po tak długiej nieobecności „ich wspomnienia już do siebie nie pasują”. Zawsze wierzymy, że nasze wspomnienia pokrywają się ze wspomnieniami osoby, którą kochaliśmy, że doświadczyliśmy tego samego. Ale to tylko iluzja. Tylko ci, którzy wracają po dwudziestu latach, jak Ulisses powracający do rodzinnej Itaki, mogą doznać olśnienia i zdumienia, obserwując boginię ignorancji z pierwszej ręki.

Kundera jest dziś jedynym autorem, który potrafi wziąć na warsztat oszałamiające pojęcia, takie jak nieobecność, pamięć, zapominanie i ignorancja, i przekształcić je w materiał na powieść, mistrzowsko orkiestrując je w polifoniczne i poruszające dzieło.