Festiwal nieistotności

Opinie czytelników

Książka jest prowokacyjną i intelektualną eksploracją życia, tematów więzi, humoru i egzystencjalnych rozważań, przedstawionych poprzez serię interakcji między postaciami. Otrzymała jednak mieszane recenzje, niektórzy czytelnicy doceniają głębię i humor, podczas gdy inni uważają, że brakuje jej treści i złożoności w porównaniu do wcześniejszych dzieł Kundery.

⬤ Prowokacyjne i intelektualne pisarstwo
⬤ mądra i humorystyczna
⬤ elegancka proza
⬤ wnikliwa eksploracja życiowych tematów
⬤ wyjątkowa dynamika postaci
⬤ dobre tłumaczenie
⬤ odzwierciedlenie współczesnego życia.

⬤ Uboga w treść w porównaniu do wcześniejszych dzieł
⬤ nie tak złożona lub wciągająca
⬤ może wydawać się ezoteryczna lub niepoważna
⬤ niektórzy czytelnicy uznali ją za trudną do zrozumienia lub rozczarowującą
⬤ brak spójnej narracji.

(na podstawie 77 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Festival of Insignificance

Zawartość książki:

"Smukła, ale ważka.... To, co jest poruszające w tej powieści, to jej ujęcie tego, co zawsze napędzało Kunderę, delikatnego stanu życia pomiędzy bytem a nicością." - Boston Globe.

Od uznanego na całym świecie, bestsellerowego autora Nieznośnej lekkości bytu, zabawna i czarująca powieść - "odpowiednie zwieńczenie niezwykłej kariery". (Slate)

Rzucać światło na najpoważniejsze problemy, a jednocześnie nie powiedzieć ani jednego poważnego zdania; być zafascynowanym rzeczywistością współczesnego świata, a jednocześnie całkowicie unikać realizmu - oto Festiwal nieistotności. Czytelnicy znający wcześniejsze książki Milana Kundery wiedzą, że chęć włączenia do powieści elementu "niepoważnego" wcale nie jest u niego czymś niespodziewanym. W Nieśmiertelności Goethe i Hemingway przechadzają się przez kilka rozdziałów, rozmawiając i śmiejąc się. A w Powolności Vera, żona autora, mówi do męża: "często mówiłeś mi, że pewnego dnia zamierzasz napisać książkę, w której nie będzie ani jednego poważnego słowa... Ostrzegam cię: uważaj. Twoi wrogowie czyhają na ciebie".

Kundera w końcu i w pełni realizuje swoje dawne estetyczne marzenie w tej powieści, którą z łatwością moglibyśmy postrzegać jako podsumowanie całej jego twórczości. Dziwny rodzaj podsumowania. Dziwny rodzaj epilogu. Dziwny rodzaj śmiechu, zainspirowany naszymi czasami, które są komiczne, ponieważ straciły wszelkie poczucie humoru. Co więcej możemy powiedzieć? Nic. Po prostu przeczytaj.