Wyginięcie

Opinie czytelników

„Extinction” Thomasa Bernharda misternie zgłębia tematy rodzinnego wyobcowania i egzystencjalnego niepokoju poprzez narrację Franza-Josefa Murau, bogatego austriackiego intelektualisty. Po tragicznej stracie rodziny Murau głęboko zastanawia się nad swoim życiem, związkami i pogardą dla burżuazyjnego społeczeństwa, łącząc czarny humor z przejmującymi spostrzeżeniami. Struktura powieści składa się z długich monologów, które mogą być wyzwaniem dla niektórych czytelników, ale oferują bogaty, psychologiczny portret narratora.

Książka jest chwalona za głębokie, filozoficzne spostrzeżenia i czarny humor, a wielu uważa ją za jedno z najlepszych dzieł Bernharda. Proza opisywana jest jako błyskotliwa i muzyczna, a tematy egzystencjalnej walki i dynamiki rodzinnej silnie rezonują. Czytelnicy doceniają złożoność postaci narratora i unikalny styl narracji, który tworzy wciągającą lekturę dla tych, którzy chcą zainwestować czas.

Jednak nie wszyscy czytelnicy uważają, że długie monologi są wciągające; niektórzy opisują książkę jako nużącą, pompatyczną lub zbyt intensywną. Istnieją ostrzeżenia, że ci, którzy zmagają się z depresją, mają sentymentalne poglądy na temat Austrii lub nie lubią powtarzalnych stylów, mogą uznać to za wyzwanie. Ponadto mała czcionka w niektórych wydaniach stanowi fizyczny problem, z którym borykają się niektórzy czytelnicy.

(na podstawie 29 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Extinction

Zawartość książki:

Ostatnie dzieło fabularne jednego z największych artystów XX wieku, Extinction, jest powszechnie uważane za opus magnum Thomasa Bernharda.

Franz-Josef Murau - intelektualna czarna owca potężnej austriackiej rodziny właścicieli ziemskich - żyje w Rzymie na narzuconym sobie wygnaniu, otoczony koterią artystycznych i intelektualnych przyjaciół. Po powrocie ze ślubu swojej siostry w rodzinnej posiadłości Wolfsegg, postanawiając nigdy więcej nie wracać do domu, Murau otrzymuje telegram informujący go o śmierci rodziców i brata w wypadku samochodowym. Teraz nie tylko musi wrócić, ale musi to zrobić jako pan Wolfsegg. I musi zadecydować o jego losie. Napisana w płynnym, hipnotyzującym stylu, z którego słynął Bernhard.

Wyginięcie jest ostatecznym dowodem jego niezwykłego geniuszu literackiego.