Proza

Opinie czytelników

„Proza” Thomasa Bernharda to zbiór krótkich opowiadań, które eksplorują wewnętrzne konflikty i zmagania inteligentnych jednostek zmagających się ze swoim postrzeganiem świata. Wielu czytelników docenia wyjątkową prezentację i głębię opowiadań, jednocześnie zauważając mroczniejsze, przejmujące tematy typowe dla stylu Bernharda.

⬤ Piękna prezentacja z kolorową okładką i wysokiej jakości oprawą.
⬤ Wciągająca eksploracja złożonych tematów dotyczących inteligencji, zagubienia i ludzkiej natury.
⬤ Oferuje mieszankę humoru i złamanego serca w swoich narracjach.
⬤ Głębokie psychologiczne spostrzeżenia i unikalny styl opowiadania historii.

⬤ Tematyka może być przygnębiająca i ciężka.
⬤ Niektórzy czytelnicy mogą uznać narrację za zawiłą lub męczącą.
⬤ Nie wszystkie historie wyraźnie odnoszą się do przestępczości, co może zmylić czytelników oczekujących bardziej bezpośredniego ukierunkowania.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Prose

Zawartość książki:

"Jego sposób mówienia, podobnie jak wszystkich podporządkowanych, wykluczonych, był niezręczny, jak ciało pełne ran, w które w każdej chwili każdy może wsypać sól, ale tak natarczywy, że słuchanie go jest bolesne", z The Carpenter.

Austriacki dramaturg, powieściopisarz i poeta Thomas Bernhard (1931-89) jest uznawany za jednego z najważniejszych pisarzy naszych czasów. Siedem opowiadań zawartych w tym zbiorze oddaje wyraźny, mrocznie komiczny głos i wizję Bernharda - często porównywanego do Kafki i Musila - komentującego zepsuty świat.

Opowiadania te, opublikowane po raz pierwszy w języku niemieckim w 1967 roku, powstały w tym samym czasie, co wczesne powieści Bernharda Mróz, Gargulce i Wapiennik, i ukazują te same obsesje, niepokój i rozbrajające mistrzostwo języka. Znakomite tłumaczenie Martina Chalmera, które po raz pierwszy oddaje dzieło w języku angielskim, oddaje istotną osobowość dzieła. Narratorom tych historii brakuje sił, by robić cokolwiek poza słuchaniem, a następnie pisaniem, a czytelnik z kolei staje się zniewolonym słuchaczem, rozszyfrowującym pułapki zastawione przez pamięć - i zwykłe słowa, niekończące się słowa, którymi próbujemy ją przyszpilić. Słowa, które zawsze są bliskie doprowadzenia narratora do szaleństwa, ale jednak, jak pisze Bernhard, "nie do końca szalone".

"Wspaniały talent Bernharda do ponurych monologów egzystencjalnych ustępuje tylko Beckettowi i wydaje się, że w pełni dojrzał w swoim hipnotyzującym debiucie." - od Publishers Weekly, na temat Frosta.

"Rośnie poczucie, że Thomas Bernhard jest najbardziej oryginalnym, skoncentrowanym powieściopisarzem piszącym po niemiecku. Jego powiązania... z wielką konstelacją Kafki, Musila i Brocha stają się coraz wyraźniejsze." --George Steiner, Times Literary Supplement, o Gargoyles.