Gargulce

Opinie czytelników

Recenzje „Gargoyles” Thomasa Bernharda ujawniają spolaryzowane reakcje na książkę. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają mroczną, intensywną prozę i głębię eksploracji postaci, inni uważają ją za męczącą, nużącą i pozbawioną humoru. Kafkowskie elementy powieści są zarówno chwalone za ich złożoność, jak i krytykowane za zbytnią powtarzalność i ponurość.

⬤ Przedstawia nawiedzającą i intensywną eksplorację ludzkiej nędzy i groteskowych postaci.
⬤ Angażuje czytelników mrocznymi tematami, które mogą rezonować z miłośnikami Kafki.
⬤ Posiada uderzająco minimalną fabułę, która koncentruje się na monologach postaci i wglądach w egzystencjalną rozpacz.
⬤ Proza ma rytmiczną jakość, którą niektórzy czytelnicy uznają za piękną.

⬤ Przygnębiająca i mroczna, przez co nieodpowiednia dla czytelników w smutnym lub wrażliwym stanie.
⬤ Może być męcząca, z chaotycznymi i długimi fragmentami, które utrudniają zaangażowanie czytelnika.
⬤ Niektórzy uważają, że pozbawiony humoru ton jest zgrzytający i pedantyczny.
⬤ Uważana za mało znaczące dzieło wielkiego pisarza, z powtarzającymi się fragmentami, które nużą.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Gargoyles

Zawartość książki:

Dramaturg i powieściopisarz Thomas Bernhard był jednym z najczęściej tłumaczonych i podziwianych pisarzy swojego pokolenia, zdobywcą trzech najbardziej pożądanych nagród literackich w Niemczech.

Gargulce, jedna z jego najwcześniejszych powieści, to niezwykłe, surrealistyczne studium natury ludzkości. Pewnego ranka lekarz i jego syn wyruszają na codzienny obchód po ponurej, górzystej austriackiej wsi.

Obserwują barwne postacie, które napotykają - od karczmarza, którego żona została zamordowana, po kalekiego cudownego muzyka trzymanego w klatce - radząc sobie z fizyczną nędzą, szaleństwem i brutalnością surowego krajobrazu. Parada ludzkich grotesek kończy się stustronicowym monologiem ekscentrycznego, paranoicznego księcia, nieustannie płynącą kaskadą słów, która jest klasycznym Bernhardem.