Wikingowie w kraju i za granicą: Historia Norsemenów w epoce wikingów

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Vikings at Home and Abroad: The History of the Norsemen during the Viking Age

Zawartość książki:

*Zawiera zdjęcia.

*Zawiera średniowieczne relacje.

*Zawiera zasoby internetowe i bibliografię do dalszego czytania.

Na przestrzeni wieków Zachód zafascynował się Wikingami, jedną z najbardziej tajemniczych i interesujących cywilizacji europejskich. Oprócz tego, że są postrzegani jako niezwykle wyjątkowa kultura wśród swoich europejskich odpowiedników, to, co wiadomo i czego nie wiadomo o osiągnięciach Wikingów, dodało intrygującej aury do historycznej narracji. Czy byli zaciekłymi i przerażającymi wojownikami? Czy byli pierwszymi Europejczykami, którzy odwiedzili Amerykę Północną? Wygląda na to, że niektóre z legend są prawdziwe, a niektóre są tylko legendą.

Podobnie jak wiele cywilizacji minionych tysiącleci, Wikingowie są pamiętani w kulturze popularnej bardziej z fantastycznych opisów ich historii niż z rzeczywistości. Pisemne zapisy historii okresu wikingów, składające się głównie z nordyckich sag, metaforycznych poematów zwanych skaldami i kronik klasztornych, zostały spisane długo po wydarzeniach, które opisywały, i były zwykle ponurymi relacjami pełnymi hiperboli. Co więcej, najbardziej zjadliwe opowieści o najazdach Wikingów zawarte są w historiach wspólnot klasztornych, które były celem nordyckiej pazerności. Kroniki te mówią o pogańskich grabieżach wikingów w klasztornych skarbcach oraz okrutnych torturach i zabijaniu chrześcijańskich mnichów. Barwne, krwawe opowieści z pewnością opierały się na więcej niż ziarnach prawdy, ale zostały również celowo wzbogacone, aby nadać historii dramatyzmu. Podobnie nordyckie sagi spisane po epoce wikingów utrwaliły to, co do tej pory było elastyczną tradycją ustną. Często były one skrzywione, aby legitymizować autorytet klanu lub przywódcy, podkreślając odwagę i umiejętności przodka w plądrowaniu społeczności przeciwnika.

Jednak reputacja Wikingów, którzy przeprowadzali okrutne ataki morskie wzdłuż wybrzeży północnej Europy, nie jest przesadzona. Prawdą jest, że Norsemeni, którzy prowadzili szeroko zakrojony handel w całej Europie, często zwiększali zyski uzyskiwane ze swoich morskich przedsięwzięć poprzez grabieże, pozyskiwanie metali szlachetnych i niewolników. Oczywiście Wikingowie nie byli jedynymi, którzy uczestniczyli w tego rodzaju generowaniu dochodu - między VIII a XI wiekiem europejskie plemiona, klany, królestwa i wspólnoty klasztorne były dość biegłe w walce ze sobą w celu zdobycia łupów. Wikingowie odnosili po prostu większe sukcesy niż ich współcześni, stając się tym samym odpowiednimi symbolami nieprawości tamtych czasów.

Norsemeni byli również największymi odkrywcami średniowiecznej Europy, przemierzając północny Atlantyk i osiedlając się na Islandii, Grenlandii, a nawet w Ameryce Północnej. Pierwszym krokiem w tej epickiej podróży była Islandia, surowa wyspa na północnym Atlantyku, położona około 400 mil od Wysp Owczych i około 700 mil od północnego wybrzeża Szkocji. Islandia nazywana jest „krainą lodu i ognia” i nazwa ta jest bardzo trafna. Surowe fiordy prowadzą do wysokich lodowców. W niektórych miejscach gorące źródła i gejzery dodają odrobinę ciepła zielonym łąkom i płatom gołej, odsłoniętej skały macierzystej. Aktywne wulkany górują nad krajobrazem, wysyłając pióropusze dymu w powietrze, a czasem strumienie lawy daleko i szeroko. Jest to kraina, która z pewnością poruszy wyobraźnię żądnych przygód i pogańskich ludzi, którzy widzieli duchy w każdym wzgórzu i strumieniu.

Ich osady na Grenlandii były być może najbardziej imponujące, biorąc pod uwagę, że ponura i bezlitosna kraina była w większości niezamieszkana, kiedy po raz pierwszy tam dotarli. Grenlandia jest ogromna, mierzy prawie 840 000 mil kwadratowych (1,35 miliona kilometrów kwadratowych). Wnętrze jest niezamieszkane przez lodowce i góry, ale obrzeża są poprzecinane niezliczonymi fiordami, które chronią mieszkańców przed najgorszymi wiatrami. Niemniej jednak, Nordycy zdołali tam żyć przez około 450 lat wśród swoich najbardziej odległych placówek, a Grenlandia utrzymywała silne więzi z resztą Europy.