Bitwa pod Grunwaldem: Historia i dziedzictwo decydującej bitwy wojny polsko-litewsko-krzyżackiej

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 16 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Battle of Grunwald: The History and Legacy of the the Polish-Lithuanian-Teutonic War's Decisive Battle

Zawartość książki:

*Zawiera zdjęcia.

*Zawiera bibliografię do dalszej lektury.

"Przyjmujemy miecze, które nam przysłałeś, i w imię Chrystusa, przed którym musi się ugiąć wszelka pycha o sztywnym karku, będziemy walczyć". - Polski król Władysław II.

Gdy rozwiewająca się mgła ustąpiła miejsca niepokojącemu widokowi, masa przerażających postaci odzianych od stóp do głów w lśniące zbroje wystarczyłaby, by każdemu zaparło dech w piersiach. Niektórzy z nich siedzieli na grzbietach dorodnych ogierów, podczas gdy inni pochylali się do przodu z wyprostowanymi ramionami, gotowi do ataku. Jednym szybkim ruchem mężczyźni wyciągnęli miecze i unieśli je nad głowy, a ich broń mrugnęła, gdy blask słońca odbił się od ostrza.

Dla nieco wyszkolonego oka ci wojownicy w stroju inspirowanym Normanami mogliby wydawać się jednymi z sił krzyżowców, ale to odważny czarny krzyż namalowany na ich piersiach i tarczach zdradza ich tożsamość. Ci ludzie to nikt inny jak legendarni Krzyżacy. Rycerze Zakonu Krzyżackiego zostali porównani do surrealistycznego stworzenia, które ukazało się biblijnemu Ezechielowi, które miało dwie twarze - jedną ludzką, a drugą lwią. Mówi się, że ludzka strona stworzenia symbolizuje miłosierdzie zakonu, podczas gdy lew był metaforą jego męstwa i walecznego ducha, na którym polegali, aby pokonać pogan na całym świecie.

Podobnie jak w przypadku innych tajnych grup, tajemnica otaczająca Krzyżaków pomogła przetrwać ich dziedzictwu. Podczas gdy niektórzy teoretycy spiskowi próbują powiązać tę grupę z innymi rzekomymi tajnymi stowarzyszeniami, takimi jak Iluminaci, inne grupy próbowały potwierdzić powiązania z Krzyżakami, aby wzmocnić własne referencje. To, kim byli i co posiadali, nadal jest źródłem wielkich intryg nawet w kręgach niehistorycznych.

Podczas gdy zakony wojskowe są obecnie często wiązane z religią lub teoriami spiskowymi, kiedyś posiadały one wielką władzę i wpływy w Europie, a ich działania miały konsekwencje wieki po osiągnięciu szczytu. Stało się to jasne po wielkiej bitwie stoczonej między siłami niemieckimi i rosyjskimi w dniach 26-30 sierpnia 1914 r. podczas I wojny światowej. Doszło do niej na Mazurach, w regionie bagien, lasów i licznych jezior w północnej Polsce, zaangażowanych było prawie 400 000 żołnierzy i było to decydujące zwycięstwo Niemców, którzy unicestwili armię rosyjską. Niemcy nazwali bitwę imieniem Tannenberg (polski Stebark), a bitwa, choć toczona na przestrzeni 100 mil, rzeczywiście obejmowała wioskę, ale istniał historyczny powód przypisania nazwy bitwie. 15 lipca 1410 r. Tannenberg był miejscem kolejnej decydującej bitwy między armią germańskiego zakonu krzyżackiego a armią polsko-litewską, bitwy obecnie powszechnie nazywanej bitwą pod Grunwaldem (od innej pobliskiej wioski). Niemiecki nacjonalizm postrzegał zniszczenie Rosjan jako zemstę na Słowianach za klęskę w 1410 roku, a naziści wykorzystali ten sentyment podczas swoich inwazji na Polskę i Rosję. Z drugiej strony, dla Polaków i Rosjan Krzyżacy byli prekursorami drapieżnych Niemców z II i III Rzeszy, a Grunwald był symbolem wolności i oporu. Te sentymenty pozostają silne do dziś.

Pomijając te rozważania, bitwa pod Grunwaldem była istotna z wielu powodów. Oznaczała koniec niemieckiej kolonizacji słowiańskich i bałtyckich ziem w północno-wschodniej Europie, która rozpoczęła się w XII wieku. Oznaczało to również początek epoki, w której ludy słowiańskie (głównie polskie) mogły się rozwijać i rozszerzać bez ingerencji z Zachodu. Bitwa oznaczała również koniec Krzyżaków jako głównej potęgi i oznaczała powstanie Rzeczypospolitej Obojga Narodów.