Mansa Musa i Timbuktu: Historia zachodnioafrykańskiego cesarza i najbardziej znanego miasta średniowiecznej Afryki

Opinie czytelników

Książka stanowi krótkie wprowadzenie do historii Afryki, koncentrując się w szczególności na Mansa Musa i imperium Mali. Podczas gdy wielu czytelników docenia jej przystępność i znaczenie tematu, inni krytykują jej brak głębi, autorytatywne źródła i zwięzły charakter, co czyni ją nieodpowiednią do użytku akademickiego.

Łatwy w czytaniu, świetny przegląd historii Afryki, pouczający dla początkujących, podkreśla wielkość Mansy Musy i afrykańskich imperiów, przedstawia ważny kontekst historyczny.

Brak głębi i referencji naukowych, nie nadaje się do badań akademickich, niektórzy czytelnicy uznali ją za zbyt krótką lub skąpą w treści i istnieją obawy co do braku autorstwa.

(na podstawie 17 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Mansa Musa and Timbuktu: The History of the West African Emperor and Medieval Africa's Most Fabled City

Zawartość książki:

*Zawiera zdjęcia.

*Zawiera współczesne relacje.

*Zawiera zasoby internetowe i bibliografię do dalszego czytania.

"Od najdalszych zakątków Morza Śródziemnego po rzekę Indus, wierni zbliżali się do miasta Mekka. Wszyscy mieli ten sam cel - wspólnie oddać cześć w najświętszej świątyni islamu, Kaabie w Mekce. Jednym z takich podróżników był Mansa Musa, sułtan Mali w Afryce Zachodniej. Mansa Musa starannie przygotował się do długiej podróży, którą miał odbyć wraz ze swoimi towarzyszami. Był zdeterminowany, by podróżować nie tylko dla własnego spełnienia religijnego, ale także w celu rekrutacji nauczycieli i przywódców, aby jego królestwa mogły dowiedzieć się więcej o naukach Proroka". - Mahmud Kati, Chronicle of the Seeker.

Ostatnie badania ujawniły, że najbogatsza osoba wszechczasów żyła w XIV wieku w Afryce Zachodniej i nosiła wiele imion, w tym Kankan Musa Keita, Emir Melle, Lord of the Mines of Wangara, Conqueror of Ghanata i Lion of Mali II, ale dziś jest zwykle określany jako Mansa Musa. Dostosowując jego bogactwo do współczesnych wartości, był wart około 400 miliardów dolarów jako sułtan starożytnego Mali, który kontrolował szlaki handlowe przez pustynię Sahara.

Około 6000 lat temu starożytna Sahara była tropikalną dżunglą z bujnymi łąkami i znacznymi rzekami, dopóki nie przesunęła się na północ od równika w wyniku ruchów płyt tektonicznych. Aktywność sejsmiczna zmieniła położenie lądu i skład atmosfery. Wydaje się, że afrykański okres wilgotny zakończył się stosunkowo szybko, trwając kilka tysięcy lat, zanim został zastąpiony przez znacznie suchszy klimat, co zapoczątkowało proces pustynnienia, który zmusił wiele zwierząt i ludzi do zamieszkania na zewnętrznych krawędziach ogromnej pustyni. Istniałyby przejścia przez ten obszar, które zniknęły, gdy surowy klimat nieubłaganie atakował góry i wzgórza, zamieniając je w piasek, który zatarł wszelkie ślady ich istnienia. Około 600 r. p.n.e. teren i środowisko stały się znacznie mniej gościnne, do tego stopnia, że nie można było już używać koni i wołów do przewożenia towarów. W rezultacie handel stał się trudny i sporadyczny i powoli zanikał.

Wszystko zmieniło się, gdy wielbłądy zostały wprowadzone na Saharę, początkowo przez rzymskich najeźdźców, a następnie przez berberyjskich handlarzy z Arabii, którzy przemierzali Afrykę Północną w poszukiwaniu złota i soli. Gdy dotarli do południowego Sahelu, napotkali stary system handlowy i szlaki Garamantes, ludzi, którzy zajmowali się handlem na Saharze i poza nią z Afryki Zachodniej. Połączenie wykorzystania wielbłądów z już przywróconymi zachodnioafrykańskimi szlakami handlowymi przyniosło szybki postęp gospodarczy, który doprowadził do tego, że obszar ten dostarczał ponad połowę światowego złota przez ponad 1000 lat, począwszy od około 400 roku ne.

Oczywiście zbiegło się to w czasie z powstaniem globalnych szlaków handlowych, takich jak Jedwabny Szlak i początkiem europejskiego wieku odkryć. W XII wieku wierzono, że daleko na wschodzie, poza ziemiami kontrolowanymi przez armie muzułmańskie, w Indiach żył potężny chrześcijański król o imieniu Prester John. Chociaż był królem, był także kapłanem ("Prester" oznacza kapłana i był to rzekomo jedyny tytuł, jaki przyjął). Uważano, że jego królestwo było wspaniałe i zawierało wiele cudów. Marco Polo szukał Prestera Jana, a krzyżowcy chcieli dotrzeć do Prestera Jana. Portugalski Henryk Nawigator wysłał swoje statki z wyraźnymi instrukcjami, co powinni zrobić, jeśli spotkają Prester Johna, a podczas swoich historycznych podróży Kolumb zabrał ze sobą dwie książki, Podróże Marco Polo i Podróże Sir Johna Mandeville'a, z których obie zawierają długie fragmenty o Prester Johnie.

Wiara w istnienie legendarnych afrykańskich królestw i królów sprawiła, że prawdziwi afrykańscy królowie również zostali owiani legendą, a niewielu z nich stało się tak legendarnych jak Mansa Musa.