Uranprojekt: Historia i dziedzictwo nazistowskiego niemieckiego programu broni jądrowej podczas II wojny światowej

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 19 głosach.

Oryginalny tytuł:

Uranprojekt: The History and Legacy of Nazi Germany's Nuclear Weapons Program during World War II

Zawartość książki:

*Zawiera zdjęcia.

*Zawiera bibliografię do dalszej lektury.

"A co, jeśli wróg zdobędzie bombę atomową przed nami? Nie możemy ryzykować, że zostaniemy prześcignięci w tej strasznej dziedzinie". - Winston Churchill.

Zarówno zachodni alianci, jak i Sowieci wiedzieli o programie rakietowym V-2 Adolfa Hitlera, prekursorze rakiet balistycznych i wyścigu kosmicznego. Każdy z nich zdawał sobie sprawę z ogromnej wartości strategicznej tych technologii i chciał zapewnić sobie korzyści z nich płynące. Gdy Sowieci rozważali dalszą ekspansję po "Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej", a amerykańska armia zrozumiała, że domniemani dzisiejsi sojusznicy staną się jutrzejszymi wrogami, ludzie posiadający wiedzę o rakietach V-2 i innych programach technologii wojskowych Trzeciej Rzeszy stali się kluczowymi elementami w rozpoczynającym się konflikcie NATO z Układem Warszawskim.

Rezultatem była kierowana przez Amerykanów "Operacja Paperclip" po stronie zachodniej, w wyniku której niemieccy naukowcy oddali swoją wiedzę do dyspozycji USA i innych członków NATO. Operacja Paperclip miała na celu nie tylko uzyskanie korzyści z niemieckich osiągnięć naukowych dla Stanów Zjednoczonych, ale także odmówienie ich potencjalnie wrogim Sowietom, jak stwierdził generał Leslie Groves: "Heisenberg był jednym z czołowych fizyków na świecie, a w momencie rozpadu Niemiec był dla nas wart więcej niż dziesięć dywizji Niemców. Gdyby wpadł w ręce Rosjan, okazałby się dla nich bezcenny" (Naimark, 1995, 207).

Ale Heisenberg był ważny nie tylko dlatego, że był fizykiem - był jednym z głównych ludzi odpowiedzialnych za badania nad bronią jądrową w nazistowskich Niemczech.

Dziesiątki milionów ludzi zginęło podczas II wojny światowej, gdy walczące mocarstwa ścigały się w tworzeniu najlepszych samolotów bojowych, czołgów i dział, a ostatecznie wyścig ten rozszerzył się na bomby, które miały wystarczającą moc, by zniszczyć samą cywilizację. Podczas gdy wojna szalała w Europie i na Pacyfiku, wymarzony zespół laureatów Nagrody Nobla pracował nad Projektem Manhattan, programem utrzymywanym w tajemnicy do tego stopnia, że wiceprezydent Harry Truman nie wiedział o nim, dopóki nie objął prezydentury po śmierci FDR w kwietniu 1945 roku. Projekt Manhattan ostatecznie zaowocował bombami "Little Boy" i "Fat Man", które uwolniły ponad 100 teradżuli energii w Hiroszimie i Nagaski, ale nic dziwnego, że nazistowskie Niemcy nie były daleko w tyle z własnym programem broni jądrowej.

Kiedy w 1939 roku naziści rozpoczęli poszukiwania broni nuklearnej, nikt tak naprawdę nie zdawał sobie sprawy z tego, jak ważna okaże się ona dla wojny i geopolityki. Ataki na Hiroszimę i Nagasaki w sierpniu 1945 roku, wraz z testami z czasów zimnej wojny i towarzyszącymi im chmurami grzybów, zademonstrowały prawdziwą moc i terror broni jądrowej, ale pod koniec lat trzydziestych XX wieku bomby te były tylko mgliście rozważane, zwłaszcza po udanym pierwszym eksperymencie rozszczepienia atomu przez niemieckiego naukowca. Sama era nuklearna była w powijakach, miała zaledwie 35 lat, ale w ciągu kilku krótkich lat nad światem zawisła groźba wojny nuklearnej, a perspektywa złośliwej dyktatury wygrywającej wyścig nuklearny spędzała sen z powiek przywódcom alianckim.

Uranprojekt: The History and Legacy of Nazi Germany's Nuclear Weapons Program during World War II analizuje wyścig nazistów do osiągnięcia ostatecznego celu w latach 1939-45, jak realizowali swoje cele i dlaczego ponieśli porażkę. Wraz ze zdjęciami ważnych osób, miejsc i wydarzeń, dowiesz się o programie broni jądrowej nazistowskich Niemiec jak nigdy dotąd.