John Dee: Życie i dziedzictwo angielskiego okultysty, alchemika i filozofa, który został duchowym doradcą królowej Elżbiety I

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 12 głosach.

Oryginalny tytuł:

John Dee: The Life and Legacy of the English Occultist, Alchemist, and Philosopher Who Became Queen Elizabeth I's Spiritual Advi

Zawartość książki:

*Zawiera zdjęcia.

*Zawiera fragmenty współczesnych relacji.

*Zawiera bibliografię do dalszej lektury.

"Kto nie rozumie, powinien albo się uczyć, albo milczeć". - John Dee.

W złocistym blasku świec całujących jego policzki, unosił się nad duchowym zwierciadłem, płaskim, niezwykle błyszczącym "kamieniem" wykonanym z kruczoczarnego obsydianu. Wpatrując się uważnie w swoje odbicie w ciemnym szkle wulkanicznym, intonował przyciszonym tonem, przesuwając palcami po rycinach na woskowym kole w kolorze owsa obok niego, Sigilla iEmeth, które zawierało septogram oraz runiczne rzeźby i symbole zapisane drobnym drukiem. W przeciwieństwie do tego, czego można by się spodziewać, nie szukał zjawy, hobgoblina czy demona, ale raczej seraficznego głosu, a może nawet twarzy anioła - jedynego pomostu między ludzkością a jej Stwórcą, który posiada klucz do wszystkich życiowych pytań bez odpowiedzi.

Czy ten człowiek miał urojenia? Być może tak, ale być może nie. Nie było jednak wątpliwości wśród obecnych, że nie był to ignorant, filister, niewykształcony bufon, który chętnie wsiadał do pociągu bezpodstawnych przesądów. Wręcz przeciwnie, był to człowiek, który posiadał nie tylko tytuł magistra, ale i doktora, a jego jednocześnie stymulujące i hipnotyzujące wykłady przyciągały tłumy królów i szlachty z bliska i daleka. Był to człowiek, który był dobrze zorientowany w wielu dziedzinach akademickich i służył jako jeden z najważniejszych osobistych doradców swojej królowej. Był także płodnym autorem, którego rewolucyjne idee pomogły wytyczyć ścieżkę dla rozwijającego się Imperium Brytyjskiego.

Człowiek, o którym mowa, to nikt inny jak John Dee, jeden z największych umysłów naukowych swoich czasów, ale także jeden z najbardziej kontrowersyjnych. Był uczonym w tak różnych dziedzinach, jak matematyka i astronomia, na wieki przed tym, jak stały się one sformalizowanymi dziedzinami nauki, ale jest lepiej pamiętany z wykonywania magii i alchemii. Zamiast astronomii zasłynął w całej Anglii z astrologii, a za życia był jednym z najbardziej znanych pisarzy okultystycznych w kraju.

Biorąc pod uwagę różnorodność, jaką miała do zaoferowania epoka elżbietańska, nie powinno dziwić, że niektóre ekscentryczne postacie o pozornie wyjątkowych umiejętnościach wysunęły się na pierwszy plan i stały się chwalonymi członkami społeczeństwa. W trakcie swojego długiego panowania królowa Elżbieta I stała się jedną z najbardziej znanych i wpływowych władczyń Anglii, a był to wiek, w którym kwitła sztuka, handel i handel. Była to epoka waleczności i wielkiej, trwałej literatury. Był to również wiek wojen i konfliktów zbrojnych, w których mężczyźni byli głównymi siłami napędowymi, a kobiety często były pionkami.

Samemu Johnowi Dee przypisuje się przede wszystkim wymyślenie nazwy "Imperium Brytyjskie". Jak wszystko na to wskazuje, stwierdzenie, że John Dee był człowiekiem o bogatej historii, byłoby co najmniej poważnym niedopowiedzeniem. Jego wieloaspektowa reputacja wyprzedziła go, a jego imię stało się synonimem zarówno błyskotliwości, jak i niepokojącej ekscentryczności. Z pewnością wyglądał odpowiednio do swojej roli - okultysta górował nad swoimi rówieśnikami, jego krępa sylwetka okryta była czarną jak węgiel "suknią artysty" z marszczonym białym kołnierzem, a jego żylaste dłonie wystawały z rozkloszowanych rękawów. Miał pastowatą, bladą cerę, która wydawała się niemal upiorna, w połączeniu ze wspaniałą brodą, która była "biała jak mleko".

Mrożące krew w żyłach plotki o jego niezmierzonych zdolnościach magicznych sprawiły, że jego imię przetrwało wieki. Legenda głosi, że był to człowiek, który w pojedynkę rzucił paraliżującą klątwę na hiszpańską Armadę, gdy flota płynęła w kierunku Anglii, wyczarowując bezlitosne burze i gwałtowne fale, które groziły pochłonięciem konwoju w całości i nie pozostawiły im innego wyboru, jak tylko zawrócić. Był to człowiek, który został kiedyś nazwany "największym łotrem w okolicach Londynu".