Stolice imperium asyryjskiego: Historia i dziedzictwo Niniwy, Assur i Nimrud

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Assyrian Empire's Capitals: The History and Legacy of Nineveh, Assur, and Nimrud

Zawartość książki:

*Zawiera zdjęcia.

*Zawiera fragmenty starożytnych relacji.

Kiedy naukowcy badają historię starożytnego Bliskiego Wschodu, często wyróżniają kilka wojen, które miały niezwykle brutalne konsekwencje (przynajmniej według współczesnych standardów). Przymusowe usuwanie całych populacji, oblężenia, które dziesiątkowały całe miasta i bezmyślne niszczenie mienia były taktykami stosowanymi przez różne ludy starożytnego Bliskiego Wschodu przeciwko sobie, ale Asyryjczycy byli pierwszymi ludźmi, którzy uczynili wojnę nauką. Kiedy wspomina się o Asyryjczykach, obrazy wojny i brutalności są jednymi z pierwszych, które przychodzą na myśl, pomimo faktu, że ich kultura prosperowała przez prawie 2000 lat.

Podobnie jak w przypadku wielu starożytnych jednostek i imperiów w tym regionie, negatywne postrzeganie starożytnej kultury asyryjskiej zostało przekazane przez relacje biblijne i niezależnie od dokładności biblijnego opisu niektórych wydarzeń, Asyryjczycy wyraźnie odgrywali rolę przeciwnika dla Izraelitów.

Chociaż biblijne relacje o Asyryjczykach są jednymi z najbardziej interesujących i często znajdują potwierdzenie w innych źródłach historycznych, Asyryjczycy byli czymś więcej niż tylko wrogami Izraelitów i brutalnymi bandytami. Historyczne badanie starożytnej kultury asyryjskiej ujawnia, że chociaż byli oni najlepszymi wojownikami swoich czasów, byli także doskonałymi kupcami, dyplomatami i wysoce piśmiennymi ludźmi, którzy szczegółowo zapisywali swoją historię, rytuały religijne i ideologię. Asyryjczycy, podobnie jak ich inni sąsiedzi w Mezopotamii, byli piśmienni i opracowali własny dialekt języka akadyjskiego, którego używali do pisania dziesiątek tysięcy dokumentów pismem klinowym (Kuhrt 2010, 1: 84). Co więcej, Asyryjczycy prosperowali tak długo, że ich kultura jest często dzielona przez historyków na okresy "staroasyryjski", "średni" i "neoasyryjski", mimo że sami Asyryjczycy postrzegali swoją historię jako długą sukcesję władców od okresu archaicznego do upadku imperium neoasyryjskiego w VII wieku pne. W rzeczywistości obecne podziały zostały dokonane przez współczesnych uczonych na podstawie zmian językowych, a nie dynastii politycznych (van de Mieroop 2007, 179).

Kiedy Niniwa była u szczytu swojej potęgi, kontrolowała imperium obejmujące Egipt, Anatolię, Mezopotamię i część Iranu. Ostatecznie Asyryjczycy przesadzili, a ich wrogowie obalili ich i zniszczyli większość ich miast. Niniwa zaginęła na wieki, wspominana jedynie we fragmentach przez klasycznych greckich historyków, ale nowoczesne metody archeologiczne były w stanie przywrócić zaginione miasto do życia.

W północnym Iraku, nad brzegiem rzeki Tygrys, znajdują się ruiny starożytnego miasta Assur, pierwszej stolicy i najważniejszego centrum religijnego Imperium Asyryjskiego. Znane dziś jako Qal'at Sherqat, a także jako Kilah Shregat, miasto pochodzi z 3 tysiąclecia pne. W tym okresie armia asyryjska stała się największą, jaką kiedykolwiek widziano, a jej wojownicy byli zarówno najwięksi, jak i najokrutniejsi na ziemi. Podbili imperium od Zatoki Perskiej po Morze Śródziemne.

Spustoszyli wielkie miasto Babilon i zniewolili plemiona Izraela. Nawet faraon Egiptu płacił im daninę. Żadna armia nigdy nie prowadziła wojny tak daleko.

Miasto Nimrud było jednym z najważniejszych miast Asyryjczyków i było znane pod wieloma różnymi nazwami w całej swojej historii. W starożytnym języku asyryjskim miasto nazywało się Kalḫ.

U, nazwa po raz pierwszy poświadczona w tekstach pochodzących z XIII wieku pne. Starożytna stolica Asyryjczyków w okresie neoasyryjskim, miasto wyprodukowało wiele wspaniałych artefaktów i dostarczyło niezliczonych informacji na temat tej starożytnej cywilizacji, ale historia miasta po upadku Asyryjczyków okazała się równie burzliwa i interesująca.