Siddhartha

Opinie czytelników

Siddhartha autorstwa Hermanna Hessego to głęboka eksploracja duchowego oświecenia i samopoznania, opowiedziana poprzez życiową podróż Siddharthy, który poszukuje sensu i zrozumienia w świecie wypełnionym różnymi doświadczeniami. Pisarstwo jest poetyckie i bogate w metafizyczne spostrzeżenia, odzwierciedlające tematy z buddyzmu i hinduizmu. Podczas gdy głębia i piękno książki są powszechnie chwalone, czytelnicy zauważyli problemy z tłumaczeniem i różną jakość publikacji.

Pięknie napisana z bogatymi obrazami i głębokimi tematami samopoznania i duchowości. Książka promuje głęboką refleksję nad życiem i przez wielu uważana jest za inspirującą. Zachęca do powolnego, przemyślanego czytania, dzięki czemu nadaje się do dyskusji i ponownego czytania. Narracja łączy się z czytelnikami na poziomie emocjonalnym, oferując spostrzeżenia mające zastosowanie w życiu codziennym.

Wydanie Kindle zawiera literówki i błędy w tłumaczeniu, które negatywnie wpływają na wrażenia z lektury. Niektórzy czytelnicy uważają, że tempo jest powolne i czasami nudne. Niektóre wersje książki mogą cierpieć z powodu słabej jakości tłumaczenia, co wpływa na zrozumienie i przyjemność z czytania. Problemy z gramatyką i formatowaniem również mogą irytować czytelników.

(na podstawie 1863 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Siddhartha to powieść Hermanna Hessego, która opowiada o duchowej podróży hinduskiego mężczyzny o imieniu Siddhartha w czasach Buddy. Książka, dziewiąta powieść Hessego (1922), została napisana w języku niemieckim, w prostym, mocnym i lirycznym stylu.

Została opublikowana w Stanach Zjednoczonych w 1951 roku i stała się wpływowa w latach sześćdziesiątych. Hesse zadedykował Siddharthę Romainowi Rollandowi i Wilhelmowi Gundertowi. Historia zaczyna się od namalowania obrazu Siddharthy jako idealnego syna: inteligentnego, wysportowanego, posłusznego i przystojnego.

Jednak w końcu dostrzega ograniczenia życia bramina i opuszcza swój dom, aby dołączyć do ascetów wraz ze swoim towarzyszem Govindą.

Obaj wyruszają w poszukiwaniu oświecenia. Przekonawszy się o ograniczeniach ascezy, wyruszają na spotkanie z Buddą.

Govinda jest natychmiast pod wrażeniem i przyjmuje schronienie Buddy. Siddhartha szanuje oświecenie Buddy, ale zdaje sobie sprawę, że żadna nauka, nawet Buddy, nie może uchwycić oświecenia. Druga połowa książki zaczyna się od tego, że Siddhartha imponuje pięknej, bogatej kurtyzanie.

Ona załatwia mu pracę, aby mógł sobie pozwolić na piękne rzeczy, które zrobią na niej wrażenie. Początkowo postrzega to jako zabawę dla dzieci, ale ostatecznie zostaje wciągnięty w handel, picie i hazard kupieckiego życia. Ponownie wyjeżdża do lasu.

Po osiedleniu się w miłym życiu, dzieląc obowiązki przewoźnika promowego z mądrym przyjacielem, Siddhartha dowiaduje się, że spłodził syna. Próbuje wychować chłopca w tym prostym życiu, ale chłopiec jest sfrustrowany i wraca do miasta.

Siddhartha w końcu odczuwa smutek miłości, co prowadzi do głębokiego współczucia dla wszystkich swoich bliźnich.