Siddhartha

Opinie czytelników

Książka „Siddhartha” jest chwalona za piękną prozę, duchową głębię i filozoficzne spostrzeżenia, które przemawiają do czytelników zainteresowanych samopoznaniem i filozofią Wschodu. Jednak wiele recenzji podkreśla problemy z tłumaczeniem, szczególnie w wydaniach Kindle, które zawierają literówki i niezgrabny język, które umniejszają przyjemność z czytania. Niektórzy czytelnicy uznali historię za liniową i wymyśloną, podczas gdy inni postrzegali ją jako głęboko pouczającą.

⬤ Pięknie napisana, z bogatymi obrazami i poetyckim językiem.
⬤ Inspiruje do głębokiej refleksji i samopoznania.
⬤ Oferuje głęboki wgląd w życie, duchowość i oświecenie.
⬤ Relatywna historia, która rezonuje w różnych grupach wiekowych.
⬤ Angażuje czytelników w dyskusje na temat życia i filozofii.

⬤ Wiele wydań, szczególnie Kindle, ma problemy z tłumaczeniem i literówki.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali fabułę za liniową, wymyśloną i pozbawioną głębi.
⬤ Kilku recenzentów uważało, że przedstawiona filozofia jest uproszczona lub mało przekonująca.
⬤ Problemy z prezentacją w niektórych wersjach drukowanych, w tym niepotrzebne etykiety i projekty okładek.

(na podstawie 1863 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Siddhartha to powieść Hermanna Hessego, która opowiada o duchowej podróży człowieka o imieniu Siddhartha w czasach Buddy Gautamy. Książka, dziewiąta powieść Hessego, została napisana w języku niemieckim, w prostym, lirycznym stylu. Została opublikowana w Stanach Zjednoczonych w 1951 roku i stała się wpływowa w latach sześćdziesiątych. Hesse zadedykował jej pierwszą część Romainowi Rollandowi, a drugą Wilhelmowi Gundertowi, swojemu kuzynowi.

Słowo Siddhartha składa się z dwóch słów w języku sanskryckim, siddha (osiągnięty) + artha (to, czego szukano), co razem oznacza "ten, który odnalazł sens (istnienia)" lub "ten, który osiągnął swoje cele". W rzeczywistości imię Buddy przed jego wyrzeczeniem brzmiało Siddhartha Gautama, książę Kapilavastu. W tej książce Budda jest określany jako "Gotama". Historia rozgrywa się w nepalskiej dzielnicy Kapilavastu. Siddhartha postanawia opuścić swój dom w nadziei na duchowe oświecenie, stając się ascetycznym wędrownym żebrakiem Shramanas. Wraz ze swoim najlepszym przyjacielem, Govindą, Siddhartha pości, staje się bezdomny, wyrzeka się wszystkich osobistych dóbr i intensywnie medytuje, ostatecznie szukając i osobiście rozmawiając z Gautamą, słynnym Buddą lub Oświeconym. Później zarówno Siddhartha, jak i Govinda uznają elegancję nauk Buddy. Chociaż Govinda pośpiesznie dołącza do zakonu Buddy, Siddhartha nie podąża za nim, twierdząc, że filozofia Buddy, choć niezwykle mądra, nie uwzględnia koniecznie odrębnych doświadczeń każdej osoby. Argumentuje, że jednostka poszukuje absolutnie wyjątkowego, osobistego znaczenia, którego nauczyciel nie może jej przedstawić. Postanawia więc kontynuować swoje poszukiwania w pojedynkę.

Siddhartha przekracza rzekę, a hojny przewoźnik, któremu Siddhartha nie jest w stanie zapłacić, wesoło przepowiada, że Siddhartha wróci nad rzekę później, aby w jakiś sposób mu to zrekompensować. Podążając w kierunku miejskiego życia, Siddhartha odkrywa Kamalę, najpiękniejszą kobietę, jaką kiedykolwiek widział. Kamala, kurtyzana, zauważa przystojny wygląd i szybki dowcip Siddharthy, mówiąc mu, że musi stać się bogaty, aby zdobyć jej uczucia, aby mogła nauczyć go sztuki miłości. Chociaż Siddhartha gardził materialistycznymi dążeniami jako Shramana, teraz zgadza się na sugestie Kamali. Ta kieruje go do Kamaswamiego, lokalnego biznesmena i nalega, by traktował go jak równego sobie, a nie podwładnego.