Ścieżka duszy po śmierci: Wspólnota żywych i umarłych jako świadectwo Rudolfa Steinera w jego mowach pożegnalnych i pogrzebowych

Opinie czytelników

Książka oferuje dogłębną eksplorację tematów związanych ze śmiercią, duszą i duchową egzystencją, czerpiąc w znacznym stopniu z wykładów Rudolfa Steinera, z których wiele nie jest powszechnie dostępnych w języku angielskim.

⬤ Dokładne badania i prezentacja wykładów Steinera
⬤ zapewnia nowe spojrzenie i zrozumienie
⬤ praktyczne wskazówki dotyczące natury istnienia
⬤ zachęca do wielokrotnego czytania w celu głębszego zrozumienia.

Niektórzy czytelnicy mogą mieć trudności z zaakceptowaniem przedstawionych koncepcji, szczególnie w odniesieniu do doświadczeń po śmierci.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Path of the Soul After Death: The Community of the Living and the Dead as Witnessed by Rudolf Steiner in His Eulogies and Funeral Addresses

Zawartość książki:

"Od światów duchowych oddzielają nas jedynie stany świadomości, a nie okoliczności przestrzenne. Stany świadomości są tym, co nas oddziela." --Rudolf Steiner

Rudolf Steiner postrzegał relacje ze zmarłymi jako "religijną postawę przyszłości" w najwyższym tego słowa znaczeniu. Przyzwyczajenie się do myślenia i mówienia o zmarłych tak konkretnie, jak mówimy o żywych, będzie miało głęboki wpływ na ludzką działalność. Dla Steinera "ożywienie", a nawet "uświęcenie" ziemskiej egzystencji nie jest bezpośrednio związane z naszym stosunkiem do śmierci i zmarłych.

W rzeczywistości relacja ta pogłębia te cechy i czyni je możliwymi. Steiner często mówił o śmierci i ciągłym istnieniu ludzkiej duszy, a także o znaczeniu ustanowienia nowego rodzaju społeczności, która jednoczy duchowo aktywne ludzkie dusze, które trwają poza śmiercią.

The Path of the Soul after Death pokazuje, w jaki sposób Rudolf Steiner upamiętniał zmarłych, jakich słów używał i jak opisywał - czasem bardzo szczegółowo - wewnętrzne procesy z tym związane. To, co staje się jasne, to stopień, w jakim jego związki ze zmarłymi kształtowały jego adresy i odnosiły się do ich nowego etapu istnienia. Ponieważ jego słowa były w harmonii z rozwojem ludzkiej duszy po śmierci, nie tylko podsumowywały biografię, ale także pomagały zmarłej osobie na ścieżce po śmierci.

Nie możemy zrozumieć prawdziwej głębi i znaczenia słów Steinera o tych, którzy umarli, chyba że na tle antropologicznego badania okresu bezpośrednio po śmierci. Druga część książki jest zatem oszałamiająco jasnym i szczegółowym opisem antropozoficznych badań nad procesem umierania i ścieżką duszy po śmierci. Mówi nam:

"Zjawisko śmierci wygląda następująco: W chwili śmierci połączenie ciał eterycznych i astralnych z ciałami fizycznymi rozpuszcza się - szczególnie w sercu. Serce jest oświetlone, że tak powiem, a następnie ciało eteryczne, ciało astralne i "ja" wznoszą się ponad głowę".

Rudolf Steiner opisał ten "moment śmierci" jako "ostateczne wydarzenie". Podczas pobytu jednostki z dala od Ziemi, moment ten jest stale widoczny. Jest on wypełniony pięknem, wspaniałością i słonecznym ciepłem związanym z Chrystusem. Jest to niezbędne do rozwijania i dynamicznego utrzymywania samoświadomości dostosowanej specjalnie do świata duchowego. W związku z tym Rudolf Steiner powiedział:

"Przez całe ludzkie życie między śmiercią a nowymi narodzinami możliwe jest spojrzenie wstecz na moment śmierci, a zatem ten moment zapewnia naszą świadomość po śmierci. Wiemy, że odłożyliśmy na bok nasze fizyczne ciało. Wiedząc o tym i mając to stale przed oczami, uzyskujemy naszą samoświadomość po śmierci, tak jak czerpiemy samoświadomość tutaj, w świecie fizycznym, z faktycznego posiadania ciała fizycznego.

"Kiedy jesteśmy poza ciałem fizycznym z naszym ciałem astralnym i ja, pomiędzy zaśnięciem a ponownym przebudzeniem, nie mamy świadomości świata fizycznego. Po przebudzeniu musimy ponownie zająć te ciała, aby świadomość "ja" mogła ponownie rozkwitnąć. Po śmierci, gdy tylko spojrzymy wstecz na moment umierania, gdy całe to wydarzenie - które jest tak wspaniałe i piękne z perspektywy drugiej strony - stanie przed naszą duszą, świadomość zostaje ponownie rozpalona. Świadomość po śmierci zależy całkowicie od wielokrotnego oglądania tego momentu". (Kassel, 18 lutego 1916)

Ścieżka duszy po śmierci jest ważnym dodatkiem do literatury antropozoficznej na temat naszego związku na Ziemi z tymi, którzy umarli. Peter Selg oddaje wielką przysługę, zbierając i wzmacniając wiele z tego, co Steiner miał do powiedzenia na ten temat.

Książka ta jest tłumaczeniem z języka niemieckiego książki Rudolfa Steinera Toten-Gedenken: Die Verstorbenen, der Dornacher Bau und die Anthroposophische Gesellschaft (Verlag Ita Wegman Institut, 2009).