Rok magicznego myślenia

Opinie czytelników

Pamiętnik Joan Didion, „Rok magicznego myślenia”, oferuje surową i szczerą eksplorację żałoby po nagłej śmierci męża, jednocześnie radząc sobie z krytyczną chorobą córki. Książka rezonuje z czytelnikami, którzy doświadczyli straty, zapewniając autentyczną relację, która wywołuje zarówno smutek, jak i zrozumienie. Jest to zarówno pięknie wykonana narracja, jak i refleksja na temat złożoności żałoby i własnej tożsamości.

⬤ Pięknie napisana i głęboko refleksyjna.
⬤ Oferuje autentyczny portret żałoby bez uciekania się do stereotypów lub sentymentalizmu.
⬤ Czytelnicy mogą się z nią utożsamić, szczególnie ci, którzy sami doświadczyli straty.
⬤ Wnikliwa eksploracja złożonych emocji i natury użalania się nad sobą w żałobie.
⬤ Oddaje wstrząsające realia i surowe uczucia związane z nagłą stratą i poszukiwaniem sensu po takim wydarzeniu.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że styl pisania jest nieco oderwany lub chłodny, co może osłabiać wpływ emocjonalny.
⬤ Kilku czytelników wspomina o nadmiernym wykorzystaniu cytatów lub fragmentów, co może rozpraszać uwagę.
⬤ Krytyka postrzeganego braku głębokiego emocjonalnego dzielenia się lub spostrzeżeń na temat miłości i relacji dzielonych ze zmarłym.
⬤ Osoby niezaznajomione ze światem Didion mogą uznać odniesienia i wymienianie nazwisk za niepotrzebne lub alienujące.

(na podstawie 1652 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Year of Magical Thinking

Zawartość książki:

Narodowy bestseller.

Od jednego z kultowych amerykańskich pisarzy, oszałamiająca książka o elektrycznej szczerości i pasji, która bada intensywnie osobiste, ale uniwersalne doświadczenie: portret małżeństwa - i życia, w dobrych i złych czasach - który przemówi do każdego, kto kiedykolwiek kochał męża, żonę lub dziecko.

Kilka dni przed Bożym Narodzeniem 2003 roku John Gregory Dunne i Joan Didion zobaczyli, jak ich jedyna córka, Quintana, zachorowała na coś, co wydawało się najpierw grypą, potem zapaleniem płuc, a następnie całkowitym wstrząsem septycznym. Została wprowadzona w stan śpiączki farmakologicznej i podłączona do aparatury podtrzymującej życie. Kilka dni później - w noc przed Sylwestrem - Dunne'owie właśnie zasiadali do kolacji po wizycie w szpitalu, kiedy John Gregory Dunne doznał rozległego i śmiertelnego zawału serca. W jednej sekundzie to bliskie, symbiotyczne partnerstwo trwające czterdzieści lat dobiegło końca. Cztery tygodnie później ich córka przeżyła. Dwa miesiące później, przybywając na lotnisko LAX, zasłabła i przeszła sześciogodzinną operację mózgu w UCLA Medical Center, aby złagodzić masywny krwiak.

Ta potężna książka jest próbą nadania sensu "tygodniom, a potem miesiącom, które pozbawiły mnie wszelkich stałych wyobrażeń o śmierci, chorobie... o małżeństwie, dzieciach i pamięci... o płytkości rozsądku, o życiu samym w sobie". ".