Demokracja

Opinie czytelników

Recenzje powieści Joan Didion „Democracy” wyrażają zarówno podziw dla jej stylu pisania, jak i krytykę dotyczącą rozwoju postaci i ogólnej spójności fabuły. Wielu czytelników docenia kunszt i elokwentną prozę Didion, podczas gdy inni uważają, że narracja jest fragmentaryczna i brakuje jej wciągającej historii. Tło politycznych i historycznych tematów rezonuje z niektórymi, podczas gdy inni uważają książkę za nużącą i mniej wciągającą w porównaniu do esejów i prac non-fiction Didion.

⬤ Nieskazitelny i oszczędny styl pisania, pokazujący kunszt Didion.
⬤ Głęboka tematyczna eksploracja amerykańskiej polityki i osobistego rozczarowania.
⬤ Wciągające spostrzeżenia na temat postaci i kontekst historyczny, szczególnie w odniesieniu do ery wojny w Wietnamie.
⬤ Unikalna struktura narracji z domieszką metafikcji.
⬤ Przypadnie do gustu szczególnie osobom zainteresowanym Ameryką przełomu lat 60. i 70. ubiegłego wieku.

⬤ Brak spójnej i wciągającej fabuły, przez co książka sprawia wrażenie zbioru przebłysków, a nie powieści.
⬤ Rozwój postaci jest słaby, a niektórzy recenzenci uważają, że bohaterów nie da się polubić lub są jednowymiarowi.
⬤ Nieliniowa narracja może frustrować niektórych czytelników szukających tradycyjnej fabuły.
⬤ Niektórzy uznali ją za nudną i nużącą, szczególnie ci, którzy oczekiwali bardziej wciągającej lektury.
⬤ Ze względu na swoją złożoność i wymagania wobec czytelnika, nie jest to lektura polecana na lato.

(na podstawie 18 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Democracy

Zawartość książki:

Od bestsellerowego, wielokrotnie nagradzanego autora "Roku magicznego myślenia" i "Pozwól, że ci powiem, co mam na myśli" - wspaniale napisane, gorzko zabawne spojrzenie na związek między polityką a życiem osobistym.

Zręcznie poruszając się między romansem, farsą i tragedią, od Ameryki lat 70. przez Wietnam po Dżakartę, Demokracja to tour de force pisarza, który potrafi przeanalizować całe społeczeństwo jednym zdaniem.

Inez Victor wie, że główną ofiarą życia politycznego jest pamięć. Ale ludzie wokół Inez zrobili karierę, tracąc pamięć. Jej mąż senator chce zapomnieć o porażce swojej ostatniej kandydatury na prezydenta. Opiekun jej męża chciałby, aby prasa zapomniała, że ojciec Inez jest mordercą. A w 1975 roku Ameryka robi wszystko, co w jej mocy, aby stracić z oczu swojego niegdysiejszego klienta, śmiertelnie krwawiącą republikę Wietnamu Południowego.

Zgodnie z koncepcją Joan Didion, te postacie i wydarzenia stanowią ostateczny upadek demokracji, który obejmuje również podróże w poszukiwaniu faktów, senatorskie groupies, międzynarodowy rynek broni i orwellowską nowomowę klasy politycznej.